Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Μάνια Παπαδημητρίου, ενώ στη σκηνή ανεβαίνουν ηθοποιοί και μουσικοί. Ολοι οι συντελεστές της παράστασης προσφέρουν την αμοιβή τους υπέρ της αποκατάστασης του σπιτιού του Νίκου Γκάτσου, στην Ασέα Αρκαδίας.
Ο Γκάτσος εξέδωσε το 1943 τη μια και μοναδική του συλλογή, την «Αμοργό». Στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη θεατρική μετάφραση και τη στιχουργική.
«Γράφει για την πατρίδα μέσα στην Κατοχή, την ώρα που χάνεται, σαν να τη βλέπει ήδη από μακριά», σχολιάζει η Μάνια Παπαδημητρίου για την «Αμοργό». «Μιλά για τη μνήμη του τόπου σαν να είναι ήδη παρελθόν. Και είναι περίεργο ότι μετά την ''Αμοργό'' δεν ξαναγράφει ποίηση, αλλά μόνο στίχο, ο οποίος ανάγεται σε ποίηση, αλλά δεν είναι γιατί χρειάζεται τη μουσική. Ο Ελύτης είχε πει για τον Γκάτσο: ''Καλύτερα τέχνη ταπεινή που λειτουργεί, παρά υψηλή που σκονίζεται στα ράφια''».
Σε ένα από τα κείμενά του για τον Γκάτσο, ο Χατζιδάκις αναφέρει: «Παρ' όλο που στιχουργεί για να κάνει ένα τραγούδι, παραμένει πάντα ποιητής. εγραψε μοναδικά τραγούδια. ολα τα ακριβά στοιχεία της ποίησής του τα κανε στίχους που κινητοποίησαν τη ναρκοθετημένη νεοελληνική ευαισθησία, έτσι καθώς κοιμόταν αναίσθητη μέσα στην απέραντη αισθηματολογία των στιχουργών και των επιθεωρησιογράφων».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!