Τέλη του1940. Ενα ιταλικό βοµβαρδιστικό καταρρίπτεται από ελληνικά αντιαεροπορικά πυρά λίγο έξω από τα Γιάννινα. Στα συντρίµµια του εντοπίζεται ένα στρογγυλό κουτί.Στα µάτια όλων φαντάζει µε νάρκη.
Ωστόσο, ο νέος τότε Κώστας Μπαλάφας – ένας από τους µετέπειτα µεγάλουςτης ελληνικήςφωτογραφίας – διαπιστώνει πως εκεί µέσα κρύβεται κάτι πολύτιµο. Και δυσεύρετο για την εποχή.
Ενα κινηµατογραφικό φιλµ. Λίγεςοκάδες καλαµποκάλευρο είναι αρκετές για να αγοράσει το καρούλι ώστε να «ταΐζει» τη γερµανική φωτογραφική µηχανή που είχε αγοράσει από έναν ιταλό στρατιώτη.
«Μ΄αυτά ταλίγα εφόδιακαιµε πολύ κέφι καιµεράκι βγήκα από τα Γιάννινα στο βουνό. Ξεκίνησα να απαθανατίσω τα κατορθώµατα εκείνων των ηµίθεων, όπως τους έπλαθα στη φαντασία µου, πριν τους γνωρίσω από κοντά», θυµάται ο Κώστας Μπαλάφας που ανέβηκεστο βουνό το 1943και εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ Ηπείρου, ένοπλος και φωτογράφος µαζί. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
Η Καίτη Λαμπροπούλου έπαιξε σε πολλές ταινίες του παλαιού Ελληνικού Κινηματογράφου αλλά και σε παραστάσεις του Ελληνικού Θεάτρου.
Υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητή στον κόσμο του θεάτρου και ο χαρακτηρισμός που την συνόδευε ήταν το «γλυκομίλητη».
Η κηδεία της θα γίνει το μεσημέρι της Τετάρτης στις 3.00 από το Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.
Βιογραφικό:
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1926, αλλά μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη, όπου είχε μετακομίσει η οικογένειά της λόγω των εμπορικών δραστηριοτήτων του πατέρα της. Ήταν το δεύτερο παιδί από τα συνολικά τρία της οικογένειας. Η Καιτούλα-όπως την φώναζαν- ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας Λαμπροπούλου με πρώτο τον αδερφό της Ηρακλή και τρίτη την αδερφή της Τοτό.Το ξεκίνημά της άρχισε νωρίς από μαθήτρια το 1942.
Ξεκίνησε τα μαθήματα στο θέατρο από τα μαθητικά της χρόνια το 1942-κρυφά απο την οικογένεια της- αρχικά στο Θέατρο Τέχνης. Συμμετείχε στην πρώτη παράσταση του Θεάτρου Τέχνης μαζί με τον Κάρολο Κουν το 1942-1943, στην «Αγριόπαπια» του Ίψεν.
Με το Θέατρο Τέχνης συνεργάστηκε στα έργα «Σουάνεβιτ» «Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», «Κωνσταντίνου και Ελένης», «Βυσσινόκηπος», «Στέλλα Βιολάντη», «Το πρώτο έργο της Φάννυ», «Δεν μπορείς να ξέρεις», «Χαρούμενα νιάτα», «Βρικόλακες» .
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο υπό τη διεύθυνση του Ροντήρη και πήρε μέρος στις παραστάσεις:«Φοιτηταί», «Ζητείται υπηρέτης», «Συρανό ντε Μπερζεράκ» «Το φιντανάκι» «Λοκαντιέρα», «Ο Κατά Φαντασίαν Ασθενής», «Οι Εύθυμες Κυράδες του Ουίνδσορ»κ.ά.
Στη συνέχεια, ακολούθησε το Ροντήρη στην Ελληνική Σκηνή, αλλά συνεργάστηκε και με άλλους θιάσους σε πολλές παραστάσεις.
Στον κινηματογράφο έκανε την πρώτη της εμφάνιση το 1951 στην ταινία «Το παιδί μου πρέπει να ζήσει». Εμφανίστηκε και σε τηλεοπτικές σειρές, καθώς και στο περίφημο «Θέατρο της Δευτέρας».
Σύζυγός της ήταν ο δημοσιογράφος και σεναριογράφος Γεώργιος Ρούσσος.
Στις 20 Δεκεμβρίου 2004, απονεμήθηκε σε αυτή και τη Σμαρούλα Γιούλη το έπαθλο «Κυβέλη» για τη συνολική τους θεατρική προσφορά.
Ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις του «FREAK SHOW» από τη Θεατρική Ομάδα Tandem στο Gazarte. Η παράσταση θα επαναληφθεί στα μέσα Φεβρουαρίου σε νέο χώρο, για τον οποίο θα υπάρξει άμεση ενημέρωσή .
«Ένα μοναδικό, ανεπανάληπτο, μαγευτικό, φαντασμαγορικό, γεμάτο εκπλήξεις και δώρα, show. Ένας μεγάλος διαγωνισμός. Μία μεγάλη πρεμιέρα. Τρείς παίκτριες. Τρεις ιστορίες πόνου. Ένα χρηματικό έπαθλο».
Ένας ματαιόδοξος παρουσιαστής, παίζει το τελευταίο του χαρτί για την απόλυτη επιτυχία με το «The Johny’s show». Το show του πραγματοποιείται τη δεκαετία του ’60, όπου τρεις ανυποψίαστες γυναίκες διεκδικούν τον τίτλο της Miss πόνος. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και το «φινάλε» απρόβλεπτο…
Την Κυριακή 30 Ιανουαρίου αναμένεται να παρουσιαστεί σε πρώτη πανελλήνια προβολή στους Βώρους του δήμου Φαιστού νομού Ηρακλείου, το ντοκιμαντέρ για το δίσκο της Φαιστού που γυρίστηκε για λογαριασμό του αμερικανικού National Geographic.
H εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα του δήμου Φαιστού και συνδιοργανωτές είναι το Μουσείο Κρητικής Λαογραφίας και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεσαράς.
Αναμφίβολα η προβολή του ντοκιμαντέρ έχει μεγάλο ενδιαφέρον και προωθεί τον πολιτισμό του δήμου Φαιστού.
Την σημασία της προβολής αυτής τόνισε και η η δήμαρχος Μαρία Πετρακογιώργη Ανυφαντάκη, στη διάρκεια ειδικής εκδήλωσης στην οποία τον παρόν έδωσε και ο γλωσσολόγος δρ. Gareth Owens, ο οποίος είχε σημαντικό ρόλο στην παραγωγή και τα γυρίσματα του National Geographic στην Κρήτη και την περιοχή της Φαιστού.
"O δήμος Φαιστού έχει ένα σημαντικότατο πολιτισμικό απόθεμα, που μπορεί και πρέπει να αξιοποιήσει στο μέγιστο βαθμό καθώς και μια κληρονομιά που έχει υποχρέωση να αναδείξει. Ο πολιτισμός μας αποτελεί αναπτυξιακό εργαλείο και αξιακό όχημα προόδου. Για αυτό άλλωστε και τον θέτουμε σε υψηλή προτεραιότητα" τόνισε η κ. Πετρακογιώργη.
"Πιστεύω πως η προβολή του ντοκιμαντέρ αποτελεί ένα μικρό αντίδωρο για τους ανθρώπους της περιοχής που βοήθησαν την παραγωγή, αλλά και που ζουν στον τόπο που ανακαλύφθηκε ο δίσκος της Φαιστού" ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Owens. Επίσης, ανέφερε πως ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης John Coldman και ο καθηγητής Χριστόφορος Χαραλαμπάκης πρόκειται να κάνουν μια νέα προσπάθεια να προσεγγίσουν το μυστήριο του δίσκου.
Τέλος, ο κ Owens σε συνεργασία με το δήμο Φαιστού προγραμματίζει διαλέξεις σε μαθητές, προκειμένου να ενημερωθούν για τον πολιτισμό της περιοχής και το δίσκο της Φαιστού.
Υποψήφιος για Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας είναι ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου. Η τελετή απονομής θα γίνει στις 27 Φεβρουαρίου.
Ο «Κυνόδοντας» γίνεται έτσι, η τέταρτη ελληνική ταινία που κερδίζει υποψηφιότητα για Όσκαρ ξένης ταινίας μετά τις «Ηλέκτρα» (1963) και «Ιφιγένεια» (1978) του Μιχάλη Κακογιάννη και «Κόκκινα Φανάρια» (1964) και «Το χώμα βάφθηκε κόκκινο» (1966) του Βασίλη Γεωργιάδη. Η ταινία «Ποτέ την Κυριακή» ήταν υποψήφια για πέντε Όσκαρ, όχι όμως για βραβείο καλύτερης ταινίας.
Συνολικά, τρεις Έλληνες έχουν κερδίσει Όσκαρ μέχρι σήμερα: ο Μάνος Χατζιδάκις για το τραγούδι της ταινίας «Ποτέ την Κυριακή» το 1961, ο Βασίλης Φωτόπουλος για την καλλιτεχνική διεύθυνση και τα σκηνικά για τον «Ζορμπά» το 1965 και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου για τη μουσική στους «Δρόμους της Φωτιάς» το 1982.
Ο «Κυνόδοντας» έχει να αντιμετωπίσει στην πεντάδα τις ταινίες: «Biutiful»(Μεξικό), «In a Better World» (Δανία), «Incendies»(Καναδάς), «Outside the Law» (Αλγερία).
Η ανακοίνωση των υποψηφιοτήτων για τα φετινά Όσκαρ έγινε το μεσημέρι (ώρα Ελλάδας) στο Λος Άντζελες.
Την κούρσα των φετινών Όσκαρ οδηγεί ο «Λόγος του Βασιλιά» με 12 υποψηφιότητες. Ακολουθούν το «Αληθινό Θράσος»των αδελφών Κοένμε 10 υποψηφιότητες και τα «Inception» και «Social Network» με οκτώ. Τη δεκάδα συμπληρώνουν τα φιλμ «The Fighter» με επτά, «127 ώρες» με έξι, «Μαύρος Κύκνος» και «Toy Story 3» με πέντε, «Τα παιδιά είναι εντάξει» και «Winter's Bone» με τέσσερις.
Δήλωση για την υποψηφιότητα της ταινίας Κυνόδοντας του Γιώργου Λάνθιμου έκανε ο Υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Γερουλάνος:
«Η είδηση ότι η ταινία «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου είναι υποψήφια για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, ξεπερνά κατά πολύ το χώρο του κινηματογράφου, των τεχνών, του πολιτισμού. Αφορά ολόκληρη τη χώρα, τους ανθρώπους της, τη νέα γενιά δημιουργών που ενσαρκώνουν το «Ναι, γίνεται» σε μια δύσκολη εποχή.
Δεν θα πω ότι η είδηση αυτή δείχνει ότι «γίνονται θαύματα», γιατί η επιτυχία του Γιώργου Λάνθιμου βασίζεται στη σκληρή δουλειά, το ταλέντο και τις ανεξάντλητες δυνατότητές του. Δυνατότητες που χαρακτηρίζουν τις δημιουργικές δυνάμεις που οδηγούν την Ελλάδα σε μια νέα εποχή, δυνάμεις που αξίζουν τη στήριξή μας και την έχουν. Γιώργο, μπράβο».
Κατενθουσιασμένοι και συγκινημένοι ήταν όλοι στην επίσημη πρεμιέρα της θεατρικής παράστασης «ΓΗΡΑΙΑ ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΧΑΝΕΙ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ» που πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο 9,84 στο Γκάζι
Η σπουδαία ερμηνεία της Μαρίας Σκούντζου και των υπόλοιπων συντελεστών της παράστασης αλλά και η μοναδική γραφή και σκηνοθετική ματιά του Χάρη Ρώμα που έφτιαξε μια παράσταση με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη λιτότητα, χωρίς φιοριτούρες και εφετζίδικες ωραιοποιήσεις αλλά παράλληλα με ένα επιβλητικό και υποβλητικό σκηνικό εστιάζοντας στη δύναμη του λόγου και στις ερμηνείες των ηθοποιών άγγιξε το κοινό και πέρασε κατευθείαν στο μυαλό και στην καρδιά.
Μάλφα, Στελίου, Παπουτσάκη
Το δεύτερο θεατρικό έργο του Χάρη Ρώμα, αναφέρεται στην ανθρώπινη υπέρβαση που μπορεί να φτάσει μέχρι τα όρια της θυσίας αλλά και στη διερεύνηση της αλήθειας, έχοντας σα βασικό άξονα ότι ο καθένας επιλέγει την αλήθεια που τον συμφέρει. Κεντρική ηρωίδα του έργου μια παλιά θεατρίνα. Το «παρ’ ολίγον θύμα της» μια νέα ηθοποιός. Παρακολουθούμε, λοιπόν την “ανάκριση” που κάνουν ένας νέος ψυχίατρος και ένας νέος και φιλόδοξος δικηγόρος σε μια συνταξιούχο ηθοποιό που κατηγορείται για εγκληματική απόπειρα δεδομένου ότι προσπάθησε να στραγγαλίσει επί σκηνής μία νεαρή γοητευτική ηθοποιό.
Ρέπας, Ρώμας, Παπαθανασίου
Πλήθος ηθοποιών και φίλων καθώς και γνωστά ονόματα του καλλιτεχνικού επιχειρηματικού και πολιτικού χώρου παραβρέθηκαν στη παράσταση και τίμησαν με την παρουσία τους, τους συντελεστές του έργου. Η παράσταση ολοκληρώθηκε με παρατεταμένα χειροκροτήματα στο φινάλε και διθυραμβικές κριτικές.
Ανάμεσά τους: η κα Ντόρα Μπακογιάννη, η κα Κατερίνα Μητσοτάκη, ο κος Κώστας Γείτονας, η κα Ρωζίτα Σώκου, η κα Λόλα Νταιφά, ο Μιχάλης Ρέππας με τον Θανάση Παπαθανασίου, η Ρένια Λουιζίδου με τον σύζυγο της, ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης με την Μπέσσυ Μάλφα, η Κατερίνα Παπουτσάκη, ο Αλπμέρτο Εσκενάζυ, ο Ιωσήφ Μαρινάκης, ο Μέμος Μπεγνής, η Αγγελική Δαλιάνη, ο Σωκράτης Αλαφούζος με την Άριελ Κωνσταντινίδη, η Άννα Κουρή, η Μαρία Ανδρούτσου, η Ισαβέλα Βλασιάδου, κ.α.
Εκτός της κυρίας Σκούντζου παίζουν οι ηθοποιοί, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, Στέφανος Λώλος και η πρωτοεμφανιζόμενη Μαρία Παπαφωτίου
Αμφιθέατρο Αθήνα 9,84 Πειραιώς 100, Αθήνα Τηλ.: 6937892625
Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (Θεσσαλονίκη) φιλοξενεί την έκθεση “Elements II”, που παρουσιάζει έργα δύο γυναικών καλλιτεχνών από τη Γερμανία, των Madeleine Dietz και Annette Sauermann.
Οι δύο καλλιτέχνιδες έχουν εκθέσει σε μουσεία και γκαλερί στην Ευρώπη και την Αμερική, έχουν λάβει βραβεία για τη δουλειά τους, και έργα τους ανήκουν σε σημαντικές ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Πρόσφατα, η Annette Sauermann παρουσίασε τη δουλειά της σε ατομική έκθεση στο Rheinisches Landesmuseum της Βόννης. H Madeleine Dietz συμμετείχε το 2007 στην έκθεση “Side by Side”, στο πλαίσιο της Documenta 12 του Κάσελ.
Το περιοδικό Sculpture έγραψε για την πρόσφατη κοινή τους έκθεση στην Grimaldis Gallery στη Βαλτιμόρη των Η.Π.Α.: «Οι δύο καλλιτέχνιδες ενσωματώνουν στη δουλειά τους αντιθετικά στοιχεία… Το αποτέλεσμα στα έργα της Dietz είναι πιο σκοτεινό, ενώ στη δουλειά της Sauermann πιο ανάλαφρο. Όπως και να έχει, η κοινή παρουσίαση των έργων τους σε ένα χώρο παράγει μια εξαιρετική έκθεση.» (Glenn Harper, περιοδικό Sculpture, Νοέμβριος 2010) ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ
Από την Παρασκευή 21 Ιανουαρίου, η Θεατρική Ομάδα Ωκύτοπο θα παρουσιάσει στο Pocket Theatre (Ασωμάτων 6, Θησείο, 2118009838, 6944567988) τη μαύρη κωμωδία «CHIPS» σε κείμενο και σκηνοθεσία του Βασίλη Φλώρου.
Τρεις άνθρωποι ψάχνουν έναν θησαυρό μια νύχτα μέσα σ' ένα νεκροταφείο. Καθώς ψάχνουν, το ταξίδι στον ψυχονού τους ήδη έχει αρχίσει χωρίς να το καταλάβουν. Η κοσμική συνείδηση που εμφανίζεται ως Τειρεσίας, τους προειδοποιεί...
Το έργο είναι μια μαύρη κωμωδία, μια καυστική σάτιρα και μια κριτική ματιά πάνω στα προβλήματα και στις αγωνίες του σημερινού ανθρώπου, που τον οδηγούν στον εύκολο πλουτισμό και τις τεχνολογικές ψευδαισθήσεις.
Βασίλης Φλώρος
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα και έχει καταγωγή από το Παλαιόκαστρο (Ξηροκάσι) Μεσσηνίας. Είναι απόφοιτος του πολιτικού τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών καθώς επίσης και της Δραματικής Σχολής Μαίρης Βογιατζή- Τράγκα.
Από το 1990 έως το 2002 εργάστηκε ως ηθοποιός στο θέατρο σε Αθηναϊκούς Θιάσους (Σίσκου, Φασουλή, Καρύδη, Αντωνίου, Βασιλάκου, Ρόμα, Στρατή) και ΔΗΠΕΘΕ και συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές.
Ζει στην Καλαμάτα και εργάζεται ως δάσκαλος θεατρικής αγωγής και ως εμψυχωτής θεατρικού παιχνιδιού σε συνεργασία με Δήμους, Συλλόγους, θεατρικές ομάδες, ΚΕΕ κ.τ.λ.
Συνεργάστηκε με την Πειραματική Σκηνή Καλαμάτας, το ΚΥΠΕΨΟ και με ομάδες ψυχοκινητικής ανάπτυξης & έκφρασης στο ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ. Υπήρξε υπεύθυνος του θεατρικού εργαστηρίου του ΔΗΠΕΘΕΚ. Σκηνοθέτησε σε ερασιτεχνικούς θιάσους έργα των Τσέχοφ, Γκούντμαν, Μανιώτη, Κεχαϊδη, Ντάριο Φο, Ντυπά, κ.τ.λ.
Εκτός από την συγγραφή θεατρικών έργων έχει εκδώσει πέντε βιβλία σχετικά με την ποίηση και λογοτεχνία. (Δυτικές Ινδίες)
Κυρία Αγγελοπούλου, ποια είναι η υπόθεση του βιβλίου σας / μιούζικαλ "ΡΟΚ Α Μπίλυ ο ζουμερός!";
Μια μικρή ρώγα σταφύλι, ο Μπίλυ, αποφασίζει να δραπετεύσει από το τσαμπί του, τον Πολυκράτη, για να κάνει ένα μεγάλο ταξίδι και να γνωρίσει τον κόσμο. Στην περιπέτειά του, ανακαλύπτει την αξία της πραγματικής φιλίας και την ομορφιά της ζωής, όταν την μοιράζεσαι με τον διπλανό σου.
Μέσα από ανατροπές, αστείες, αλλά και επικίνδυνες καταστάσεις, ο Μπίλυ θα καταφέρει να κερδίσει την αγάπη, τόσο των συμπρωταγωνιστών του, όσο και του αναγνώστη.
Είναι ένα παραμύθι για μικρά αλλά και για "μεγάλα παιδιά", γιατί μέσα από τους χαρακτήρες του πολλοί από εμάς θα αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας. Εξάλλου, όλοι μας κατά βάθος κρύβουμε μέσα μας ένα παιδί, που τα κοινωνικά πρότυπα δεν μας αφήνουν να το εξωτερικεύσουμε.
Όλη η ιστορία του Μπίλυ δίνεται με έναν θεατρικό / κινηματογραφικό τρόπο, όσον αφορά το κείμενο, τους διαλόγους αλλά και τους στίχους που αφορούν μέρος της δράσης και έχουν "ντυθεί" με μουσική.
Τα 18 τραγούδια του cd του βιβλίου ερμηνεύουν αξιόλογοι καλλιτέχνες, οι οποίοι υποδύονται και τους ρόλους των ηρώων: ο Γιάννης Ζουγανέλης, η Έλντα Πανοπούλου, η Μίρκα Παπακωνσταντίνου, ο Θανάσης Τσαλταμπάσης, η Πένυ Ξενάκη, η Σοφία Βόσσου, η Βάσια Τριφύλλη, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Τζίμης Πανούσης, ο Χρήστος Δάντης, ο Γιάννης Μπέζος και η Φιόνα Τζαβάρα. ΟΛΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΕΔΩ
Η μετανάστευση των Ελλήνων Εβραίων στην Παλαιστίνη (1945-1948)
Η Ελληνοαμερικανική Ένωση σε συνεργασία με τις Εκδόσεις Αλεξάνδρεια, παρουσιάζουν το βιβλίο των Καρίνα Λάμψα και Ιακώβ Σιμπή με τίτλο Η Ζωή απ΄ την αρχή -Η μετανάστευση των Ελλήνων Εβραίων στην Παλαιστίνη (1945-1948). Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011, στις 20:00 στο Θέατρο της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22, Κολωνάκι).
Με το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την ώρα που οι νέοι κυρίαρχοι της Ευρώπης μοίραζαν ξανά την τράπουλα, εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι πρόσφυγες χτυπούσαν την κλειστή πόρτα της Παλαιστίνης. Μπροστά στη βούλησή τους, η βρετανική απαγόρευση αποδείχτηκε ανίσχυρη. Αψηφώντας τη βρετανική εντολή, η ΕβραϊκήΕγκατάσταση στην Παλαιστίνηοργάνωσε μια παράτολμη επιχείρηση κρυφής μετανάστευσης, που ξεδιπλώθηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Πλοία του βρετανικού ναυτικού νικηφόρα στην μάχη τους με τις δυνάμεις του Άξονα, κυνηγούσαν τώρα καΐκια με κρυφούς μετανάστες για να τους στείλουν σε βρετανικές αποικίες, όπως η Κύπρος.
Αιχμάλωτοι μιας ιστορικής συγκυρίας, χιλιάδες άντρες, γυναίκες και παιδιά, ιδίως παιδιά, αγωνίστηκαν με αποφασιστικότητα και τόλμη για το δικαίωμα να ξαναχτίσουν τη ζωή τους μακριά από τον «τόπο του θανάτου». Οι εναπομείναντες –εκείνοι που επέζησαν των ναζιστικών στρατοπέδων ή βγήκαν μετά τον πόλεμο από τα κρησφύγετά τους– είναι ο βασικός πρωταγωνιστής του δράματος που εξιστορείται σ’ αυτό το βιβλίο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι αφιερωμένο στην άγνωστη μεταπολεμική οδύσσεια των Ελλήνων Εβραίων.
Σημαντικό μέρος της αφήγησης αφιερώνεται στα πλοία που έβαλαν πλώρη για την Παλαιστίνη από έναν απόμερο κολπίσκο του Σουνίου και στις περιπέτειες των ιδιαίτερων επιβατών τους. Έχοντας βιώσει εφιαλτικές εμπειρίες, οι άνθρωποι αυτοί κλήθηκαν φτάνοντας στον προορισμό τους να προσαρμοστούν σ’ έναν πρωτόγνωρο τρόπο ζωής.
Από τη μουντή μεταπολεμική κεντρική Ευρώπη, ο αναγνώστης μεταφέρεται στα λιμάνια του Νότου και της ταραγμένης Ελλάδας, για να ταξιδέψει από κει στη βρετανική Κύπρο, πριν φτάσει, σε μια κρίσιμη ιστορική στιγμή, στην Παλαιστίνη.
Στέφανος Πεσμαζόγλου, Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών & Ιστορίας, Πάντειο Πανεπιστήμιο
Τασούλα Βερβενιώτη, Ιστορικός
Καρίνα Λάμψα, Συγγραφέας και Δημοσιογράφος
Ιακώβ Σιμπή, Συγγραφέας
Την παρουσίαση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Ηλίας Μαγκλίνης
Η Καρίνα Λάμψα γεννήθηκε στην Αθήνα. Τελείωσε την École Internationale της Γενεύης και σπούδασε Ιστορία και Κοινωνικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Paris I της Σορβόννης. Δημοσιογράφος με ειδικότητα στο διπλωματικό ρεπορτάζ, έχει εργαστεί σε εφημερίδες και περιοδικά κι έχει μεταφράσει πολλά λογοτεχνικά και ιστορικά βιβλία. Τα τελευταία χρόνια είναι υπεύθυνη για το διπλωματικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Ναυτεμπορική.
Ο Ιακώβ Σιμπή γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Εβραϊκή και Κλασική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ και δίδαξε Εβραϊκή Ιστορία. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα, δύο μελέτες για τους Εβραίους της Ελλάδας και μια ανθολογία ισραηλινής ποίησης. Έχει μεταφράσει από τα εβραϊκά μεγάλους ισραηλινούς συγγραφείς, μεταξύ των οποίων ο Άμος Οζ και o Νταβίντ Γκρόσμαν
Ξυπνώντας μνήμες από τις «Έξι νύχτες στην Ακρόπολη» του Γιώργου Σεφέρη αλλά και αποδεικνύοντας ότι είναι το πλέον σύγχρονο και φιλικό προς τους επισκέπτες μουσείο της χώρας, το Μουσείο της Ακρόπολης «ξενυχτάει» κάθε Παρασκευή μέχρι τις δέκα το βράδυ, ενώ το εστιατόριο του μένει ανοικτό έως τα μεσάνυκτα.
Από την Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011 και κάθε Παρασκευή, το Μουσείο της Ακρόπολης θα είναι ανοιχτό έως τις 10 το βράδυ, δίνοντας έτσι την ευκαιρία στους επισκέπτες να περιηγηθούν στους εκθεσιακούς χώρους του Μουσείου, με θέα την φωτισμένη Ακρόπολη.
Παράλληλα το εστιατόριο θα προσφέρει τα προσεγµένα πιάτα του σε οικονοµικές τιμές έως τα µεσάνυχτα µε γεύσεις βασισµένες σε παραδοσιακές συνταγές, όπως φρέσκο λαβράκι σε κρούστα αλατιού µε λαχανικά στον ατµό, κόκορας µε σπιτικές χυλοπίτες και πάστα µε γαρίδες, σάλτσα ψητής ντοµάτας, ούζο και κάππαρη.
Το μουσείο Μουσείο ξεκίνησε επίσης την εφαρμογή ενός προγράμματος συντήρησης και αποκατάστασης για τις Καρυάτιδες του Ερεχθείου.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει τον καθαρισμό από τους ατμοσφαιρικούς ρύπους με χρήση τεχνολογίας λέιζερ, την απομάκρυνση των φθοροποιών παραγόντων, τη στερέωση των επισφαλών περιοχώντου μαρμάρου, τη δομική αποκατάσταση και την τεκμηρίωση της διατήρησης των γλυπτών.
Το Μουσείο Ακρόπολης επέλεξε να μην απομακρύνει τις Καρυάτιδες από τις αίθουσες του Μουσείου και να μην υποβάλλει τα γλυπτά στην περιπέτεια μιας επιπλέον μεταφοράς.
Ταυτόχρονα επιθυμεί να φέρει τους επισκέπτες σε άμεση επαφή με διαδικασίες που έως τώρα γίνονταν σε απροσπέλαστα εργαστήρια συντήρησης.
Την Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011 στις 8 μ.μ., ο ειδικευμένος συντηρητής κ. Κώστας Βασιλειάδης θα παρουσιάσει τη διαδικασία καθαρισμού των Καρυατίδων στο κοινό.
Στις 17 Φεβρουαρίου εγκαινιάζεται στην Σιγκαπούρη το πρώτο μουσείο στον κόσμο που συνδυάζει την τέχνη με την επιστήμη.
Η μόνιμη έκθεση του μουσείου έχει τίτλο "Τέχνη Επιστήμη:ένα Ταξίδι στην Δημιουργικότητα" και αποτελείται από τρία μεγάλα τμήματα που ονομάζονται Περιέργεια, Έμπνευση και Έκφραση.
Έξι μεγάλων διαστάσεων έργα τέχνης στεγάζονται στην αίθουσα Έμπνευση, συμπεριλαμβανομένης μιας πτητικής μηχανής σύμφωνα με σχέδια του Λεονάρντο ντα Βίντσι, ενός ψαριού ρομπότ, ενός αρχαίο κινέζικου παπύρου και ενός παραδοσιακού φαναριού Κονγκ Μινγκ.
Στην αίθουσα Έκφραση συνδυάζονται κινούμενες εικόνες με ηχητικά και οπτικά εφέ και στην αίθουσα Περιέργεια οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν μια αιωρούμενη σκάλα και διαφανείς παπύρους που κρέμονται από ένα επικλινές ταβάνι.
Στο μουσείο υπάρχουν συνολικά 21 αίθουσες. Το κτίριο του μουσείου είναι εμπνευσμένο από το λουλούδι του λωτού και έχει σχεδιαστεί έτσι ώστε να συγκεντρώνει το νερό της βροχής και να δημιουργεί τεχνητούς καταρράκτες.
Ένα από τα σημαντικότερα έργα του ρεπερτορίου του Μπαλέτου του Μωρίς Μπεζάρ έρχεται στο Θέατρο
Badminton τη φετινή χρονιά. Το περίφημο μπαλέτο παρουσιάζει μια από τις πιο συναρπαστικές χορογραφίες του Μπεζάρ με κοστούμια σχεδιασμένα από τον Τζιάνι Βερσάτσε και μουσική των Queen και του Μότσαρτ. Ένα πολύ συγκινητικό έργο, το οποίο εμπνεύστηκε ο Bejart από τις ζωές του Freddie Mercury και του Jorge Donn (πρώην πρώτου χορευτή του Bejart), που πέθαναν από aids.
Ο Μπεζάρ είπε: «Ο Freddy Mercury και ο Jorge Donn πέθαναν στην ίδια ηλικία. Είχαν πολύ διαφορετικές
προσωπικότητες, αλλά το ίδιο πάθος για τη ζωή και την εξωστρεφή ερμηνεία. Ένιωθα πως κάτι τους συνέδεε.» Ο Μπεζάρ επέλεξε τη μουσική του έργου από το πλούσιο υλικό των Queen, με το It’s a Beautiful Day στο ξεκίνημα, όπου εμφανίζεται ολόκληρη η ομάδα πίσω από άσπρα σεντόνια, δίνοντας την αίσθηση ότι βρίσκονται πάνω στα σύννεφα. Το μπαλέτο μεταφέρει μία σειρά συναισθημάτων, όπως, μεταξύ πολλών άλλων, αγάπη, φόβο, ελπίδα, χιούμορ και απώλεια. Τα συναισθήματα αυτά, εκτός από την σαφή ερμηνεία τους, μπορούν επίσης να συσχετιστούν πολύ εύκολα με τον καθένα. Σε κάποιο σημείο του μπαλέτου γίνεται απόλυτη ησυχία, ενώ σε μια οθόνη που εμφανίζεται, προβάλλεται μια ταινία με τον Jorge Donn. Το τραγούδι που ξεκινά είναι το I Want to Break Free από το άλμπουμ Live At Wembley 1986 και χάρη στο συνδυασμό της φωνής του Freddy με το χορό του Jorge, η συναισθηματική ατμόσφαιρα αγγίζει μεγαλύτερα ύψη. Υπάρχει η αίσθηση ότι οι δύο καλλιτέχνες αφήνουν ανεξίτηλα τα σημάδια της παρουσίας τους στο μπαλέτο.
Το μπαλέτο τελειώνει με τη φωνή του Freddy να προτρέπει The Show Must Go On. Ο χορός τελειώνει σχεδόν όπως άρχισε, με ολόκληρη την ομάδα επί σκηνής. Ωστόσο, στο σημείο αυτό κυριαρχεί ανάμεσα στο κοινό μία αίσθηση ενότητας και κατανόησης, αναμφίβολα χάρη στο έξοχο μπαλέτο, τη χορογραφία και τη μουσική.
Μουσική
Ακούγεται κυρίως ηχογραφημένο υλικό των Queen, live ή σε στούντιο, ενώ ανάμεσα στα τραγούδια των
Queen ακούγονται και τέσσερα κομμάτια του Μότσαρτ που ταιριάζουν απόλυτα και ενισχύουν τη δυναμική του μπαλέτου. Το μπαλέτο αναφέρεται σε ανθρώπους που πέθαναν πολύ νωρίς, έτσι και ο Μότσαρτ είναι σχετικός αφού πέθανε στα τριάντα πέντε του, δέκα χρόνια μικρότερος από τον Freddie Mercury και τον Jorge Donn που πέθαναν στα σαράντα πέντε.
Περισσότερες από 350 παραστάσεις σε όλον τον κόσμο!!! … Weimar Berlin Biarritz Bruxelles Ostende Anvers Moscou Shanghai
Madrid Grenoble Seoul Las Palmas Londres Barcelone Shimane Bucarest
Milan Montpellier Beijing Toyama Lyon Buenos Aires St-Etienne Lausanne
Amsterdam Baden-Baden Vilnius Marseille Budapest Sollies-Pont Montrιal
Modena Tallinn Reggio Emilia Paris Gκnes Turin Tokyo Udine Parme Vicenza
Zurich Ancona Rio de Janeiro Yokohama Lisbonne Nagoya Nigata Sao Paulo
Το Ballet for Life ανέβηκε για πρώτη φορά στο Thιβtre de Challot στο Παρίσι, τον Ιανουάριο του 1997,
παρουσία του Έλτον Τζον και των John Deacon, Brian May και Roger Taylor, των τριών εν ζωή μελών
των Queen. Από τότε, το μπαλέτο – γνωστό και ως le Prιsbytθre – συνεχίζει εντατικά τις περιοδείες του ανά τον κόσμο. Το μπαλέτο μαγνητοσκοπήθηκε στο Theatre Metropole στη Λοζάνη της Ελβετίας τον Ιούνιο του 1997, σ’ ένα κατάμεστο - για άλλη μια φορά - θέατρο με το κοινό να σπάει την παράδοση και να χειροκροτεί ασταμάτητα κατά τη διάρκεια της παράστασης. Τα συναισθήματα είναι συνεχώς πολύ έντονα, αφού και τα συναισθήματα του ίδιου του μπαλέτου είναι εύκολα μεταδοτικά.
Ο για πολλά χρόνια φίλος του Maurice Bejart, Gianni Versace, λίγο μετά το γύρισμα του μπαλέτου στη
Λοζάνη βρήκε τραγικό θάνατο στο Μαϊάμι. Δυστυχώς, το έργο αυτό, η μία και μοναδική δουλειά του Versace για τον κόσμο του μπαλέτου, ήταν και η τελευταία του.
Η ταινία Ballet for Life έχει σκηνοθετηθεί από τον David Mallet, κυρίως γνωστό για τη σκηνοθεσία ζωντανών συναυλιών μεγάλων αστέρων όπως των Tina Turner, David Bowie, The Rolling Stones, και πρόσφατα των Sarah Brightman και Andrea Bocelli, καθώς και το μιούζικαλ Cats του Andrew Lloyd Webber. Εκτός από τη μαγνητοσκοπημένη παράσταση, το «The Making Οf του Ballet for Life» παρέχει ένα μοναδικό μισάωρο στα παρασκήνια του μπαλέτουκατά τη διάρκεια της παραγωγής. Μαζί με συνεντεύξεις των Roger Taylor και Brian May των Queen, ο Maurice Bejart και ηγετικά στελέχη του Bejart Ballet of Lausanne εξηγούν το ρόλο τους, το μέγεθος της δουλειάς και τη δέσμευσή τους να πραγματοποιηθεί το μπαλέτο στη σκηνή.
LE PRESBYTERE…!
(Ballet for Life)
Ο Maurice Bιjart για το Ballet for Life
Πριν τριάντα χρόνια περίπου, με υπόκρουση την εκπληκτική μουσική του Berlioz και τις παρεμβολές βομβαρδισμών και ήχων από ριπές αυτόματων όπλων, ένας αντισυμβατικός Friar Lawrence φώναζε στους Jorge Donn και Hitomi Asakawa:
«Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο!»
Σήμερα, ο Gil Roman, που έχει περίπου την ίδια ηλικία με το έργο μου Ρωμαίος και Ιουλιέτα, περικυκλωμένος από χορευτές που δεν έχουν δει ποτέ αυτό το μπαλέτο, απαντά: «Μας είπατε να κάνουμε έρωτα, όχι πόλεμο. Κάναμε έρωτα. Γιατί ο έρωτάς μας κηρύσσει τον πόλεμο;» Η κραυγή ενός νέου, για τον οποίο το πρόβλημα του θανάτου από έρωτα προστίθεται σ’ εκείνο των πολλαπλών πολέμων, που δεν σταμάτησαν ποτέ στον κόσμο, από το λεγόμενο ΤΕΛΟΣ του τελευταίου Παγκόσμιου Πολέμου.
Πάνω απ’ όλα, τα έργα μου είναι συναντήσεις: με τη μουσική, τη ζωή, το θάνατο, την αγάπη… με όλους εκείνους που η ζωή και η δουλειά τους βρίσκουν ανανέωση μέσα από μένα. Εξάλλου, ο χορευτής που δεν είμαι πια, μετενσαρκώνεται κάθε φορά μέσα από τους χορευτές μου που ξεπερνούν τον προηγούμενο εαυτό τους.
Το Ballet for Life είναι μία ερωτική περιπέτεια με τη μουσική των Queen. Εφευρετικότητα, βία, χιούμορ, αγάπη: όλα είν’ εκεί. Λατρεύω αυτό το συγκρότημα. Με εμπνέει, με οδηγεί κάποιες φορές σ’ εκείνο το ουδέτερο έδαφος που όλοι θα πάμε μια μέρα και όπου, είμαι σίγουρος, ο Freddie Mercury παίζει πιάνο με τον Mozart.
Ένα μπαλέτο για τη νιότη και την ελπίδα, όσο ανέλπιδα και απαισιόδοξα κι αν είναι τα πράγματα. Παρά τις δυσκολίες, πιστεύω πως «The Show Must Go On», όπως λένε και οι Queen στο διάσημο τραγούδι τους.
Image via WikipediaΠαραδόθηκε την περασμένη εβδομάδα, στην αρμόδια για το ψηφιακό θεματολόγιο αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Neelie Kroes, και στην Ανδρούλλα Βασιλείου, επίτροπο αρμόδια για την εκπαίδευση και τον πολιτισμό, η έκθεση της Επιτροπής Σοφών (υψηλού επιπέδου ομάδα προβληματισμού) για την ψηφιοποίηση της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η έκθεση προτρέπει τα κράτη μέλη να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την ανάρτηση στο διαδίκτυο των συλλογών που διατηρούν σε όλες τις βιβλιοθήκες, τα αρχεία και τα μουσεία τους.
Στην έκθεση επισημαίνονται τα οφέλη που συνεπάγεται η διευκόλυνση της πρόσβασης στον πολιτιστικό πλούτο και στη γνώση που διαθέτει η Ευρώπη. Υπογραμμίζονται επίσης τα δυνητικά οικονομικά οφέλη από την ψηφιοποίηση, και μέσω συμπράξεων δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για την ανάπτυξη καινοτόμων υπηρεσιών σε πεδία όπως ο τουρισμός, η έρευνα και η εκπαίδευση.
Την Κυριακή 30 Ιανουαρίου, ολοκληρώνονται οι παραστάσεις του έργου «Η φωνή της Λουντμίλα», από τη θεατρική εταιρία «Αμφιάρειο», σε σκηνοθεσία Άρη Μπαφαλούκα και σε μετάφραση Ηρώς Μουκίου, με την ίδια στον πρωταγωνιστικό ρόλο, που παρουσιάστηκε με μεγάλη επιτυχία για δεύτερη συνεχή σεζόν στο Αργώ Studio (Ελευσινίων 15, Μεταξουργείο, τηλ. 2105201684-5).
Πρόκειται για τη συγκλονιστική μαρτυρία της γυναίκας που έζησε τη φρίκη της ραδιενέργειας, όταν εξερράγη το πυρηνικό εργοστάσιο του Τσέρνομπιλ. Ο άντρας της, σε ηλικία 25 ετών, ήταν ο πρώτος πυροσβέστης που πέθανε από ραδιενέργεια στην προσπάθειά του να σβήσει τη φωτιά στο εργοστάσιο.
Το έργο είναι βασισμένο στο ομώνυμο βιβλίο του Σουηδού σκηνοθέτη και δημοσιογράφου Γκούναρ Μπεργκντάλ και η παράσταση ανήκει στο είδος του Documentary Theatre, καθώς συμπεριλαμβάνει προβολές με αυθεντικά γεγονότα άγνωστα μέχρι σήμερα.
Ο Γκούναρ Μπεργκντάλ που τα τελευταία 25 χρόνια αφιέρωσε τη ζωή του σ’ έναν αγώνα ενάντια στις δραματικές συνέπειες της πυρηνικής καταστροφής, αψηφώντας τον κίνδυνο ,βρέθηκε στο χώρο του ατυχήματος του Τσέρνομπιλ, συνέλεξε στοιχεία, μίλησε με ανθρώπους που έζησαν τα γεγονότα και δημιούργησε ένα ντοκιμαντέρ που συγκλόνισε τον κόσμο.
«Το Τσέρνομπιλ παραμένει ένα μυστήριο που περιμένει από μας τη λύση του. Ίσως ήταν ένα άγημα στον 21ο αιώνα…Μια πρόκληση για τον νέο αιώνα…Τι ήταν εκείνο το οποίο διδάχτηκε, διέκρινε και ανακάλυψε ο άνθρωπος σε ότι αφορά την επαφή του με τον κόσμο? Η αναδόμηση των συναισθημάτων, όχι των πεπραγμένων….» γράφει ο Σουηδός δημοσιογράφος και σκηνοθέτης στο βιβλίο του.
Η ιδέα για το ανέβασμα ενός τέτοιου έργου ξεκίνησε με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται εδώ και καιρό σχετικά με την εγκατάσταση πυρηνικού εργοστασίου στην Ελλάδα. Στόχος είναι , μέσα από την ιστορία της γυναίκας αυτής, να ενημερωθεί ο θεατής, να αφυπνιστεί, να ενημερωθεί και να ευαισθητοποιηθεί σχετικά με τις επιπτώσεις της πυρηνικής ενέργειας στον πλανήτη.
Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος έγραψε για την παράσταση:
«Η Φωνή της Λουντμίλα», ο λόγος, ο απέριττος, ο γυμνός, χωρίς τις εικόνες του φιλμ, λειτουργεί σαν τον τραγικό αγγελιαφόρο που αφηγείται συνταρακτικά γεγονότα που έγιναν αλλού, έξω από τη σκηνή, αλλά με τη δύναμη της γλώσσας γίνονται παρακλητικά της φαντασίας. Έτσι, το τραγικό συμβάν δεν λειτουργεί ως μαστίγωμα των αισθήσεων αλλά μέσω του λόγου ως αφύπνιση και πρόκληση σε αντίδραση, ακόμη και εξέγερση.
Η Ηρώ Μουκίου με τρόπο άμεσο, χωρίς ρητορεία, χωρίς συναισθηματικές εξάρσεις, με τη συγκίνηση που προκαλούν τα μεγάλα πένθη που είναι είτε βουβά είτε χαμηλόφωνα διέτρεξε το συναισθηματικό πεδίο της Λουντμίλας από την άγνοια στην ανησυχία, από τον πανικό στην άλαλη κραυγή και από τη γεύση των τετελεσμένων στην αξιοπρέπεια αλλά και τη μεγάλη Απορία του Γιατί;
Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ WWF & ΤΗΣ GREENPEACE
Συντελεστές:
Μετάφραση: Ηρώ Μουκίου
Διασκευή: Ηρώ Μουκίου- Άρης Μπαφαλούκας
Σκηνοθεσία: Άρης Μπαφαλούκας
Σκηνικά: Δημήτρης Κακριδάς
Φωτισμοί: Ανδρέας Μπέλλης
Στο ρόλο της Λουντμίλα η Ηρώ Μουκίου
Η ομάδα Angelus Novus, μετά την επιτυχία που σημείωσαν οι Ικέτιδες του Αισχύλου τον περασμένο Δεκέμβριο στο Θέατρο Σοφούλη, πρόκειται να παρουσιάσει την 2η εκδοχή αυτού του έργου στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, για τρεις μόνο παραστάσεις (17-18-19.01.2011).
Η υπόθεση: Για να γλυτώσουν από τον αιμομικτικό γάμο με τα ξαδέλφια τους, τους γιους του Αιγύπτου, οι πενήντα κόρες του Δαναού, καθοδηγούμενες από τον πατέρα τους, καταφεύγουν στο Άργος απ’ όπου κατάγονται, προσπέφτουν ικέτισσες στους βωμούς των θεών και ζητούν άσυλο από τον βασιλιά της χώρας Πελασγό, ο οποίος τους το παρέχει, αφού πρώτα ζητήσει τη συγκατάθεση των Αργείων.
Στις Ικέτιδες, το πρώτο ιστορικά κείμενο όπου γίνεται λόγος για δημοκρατία και προσφέρεται μια ιδανική εικόνα της, θίγονται θέματα ενεργά ακόμη και σήμερα: το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης (habeas corpus) και, στους αντίποδες, η ύβρις που συνιστά η άρνηση των νόμων της φύσης, εδώ η άρνηση της ένωσης με το αρσενικό (φυξανορία), η αινιγματική και αντιφατική φύση του θεού, η ιερότητα του ικέτη, του πρόσφυγα, καθώς επίσης και η υποχρέωση της δημοκρατικής πολιτείας να τον προστατεύσει (ασυλία), ακόμη και με κίνδυνο της ίδιας της ακεραιότητάς της. Πρόκειται για την πιο λυρική από τις σωζόμενες τραγωδίες και ίσως από τις πιο δύσκολες στο ανέβασμά τους εξ αιτίας των πολλών προβλημάτων, σκηνικών και ιδεολογικών, που θέτει.
Τρεις ηθοποιοί συνοδευόμενοι από ένα μουσικό, επωμίζονται όλους τους ρόλους και τους πολυπληθείς χορούς των Ικέτιδων, σε μια παράσταση που επιχειρεί να αναδείξει τα νοήματα του αρχαίου κειμένου και ταυτόχρονα να καινοτομήσει ως προς τη σκηνική απόδοση της τραγωδίας.
Η ταυτότητα της παράστασης
Συντελεστές
μετάφραση: Ελένη Μερκενίδου
σκηνοθεσία: Δαμιανός Κωνσταντινίδης
σκηνικά-κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης
μουσική και ζωντανή ερμηνεία: Κωστής Βοζίκης
κίνηση: Έφη Δρόσου
φωτισμοί: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Η βρετανίδα ηθοποιός Susannah York απεβίωσε σε ηλικία 72 ετών αφού έπασχε από καρκίνο, όπως ο γιος της αποκάλυψε.
Εμφανίστηκε στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης καριέρας που άρχισε τη δεκαετία του 1960.
Προτάθηκε για το Όσκαρ δεύτερου γυναικείου ρόλου Όσκαρ για το ρόλο της στην ταινία του 1969 They "Shoot Horses, Don't They?" και κέρδισε το βραβεό BAFTA για τον ίδιο ρόλο.
Ο γιος της Wells Ορλάντο δήλωσε στην εφημερίδα Telegraph ότι ήταν «μια απολύτως φανταστική μητέρα».
«Αγάπησε το μαγείρεμα, ένα καλό ψητό την Κυριακή και κάθοταν γύρω από μια φωτιά τα βράδυα του χειμώνα. Κατά μία έννοια, ήταν ένα κορίτσι στο σπίτι" είπε η αδελφή του Ορλάντο Σάσα και συμπλήρωσε : "Νιώθω απίστευτα τυχερή που την είχα μητέρα. ''
Αποφοίτησε από τη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης το 1958, κερδίζοντας το βραβείο Ronson για πολλά υποσχόμενους σπουδαστών.
Ήταν επίσης υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα για το ρόλο της ως Αλίκη.
Τα τελευταία χρονια έπαιξε ρόλους όπως η μητέρα του Σούπερμαν σε τρεις ταινίες Superman, και έγραψε βιβλία για τα παιδιά.
Έξω από επαγγελματική εργασία της, ήταν υποστηρικτής της Εκστρατείας για τον Πυρηνικό Αφοπλισμό, και έδωσε μάχη για την απελευθέρωση του Μορντεχάι Βανούνου, του πυρηνικού φυσικού που ήταν φυλακισμένος για 18 χρόνια για την αποκάλυψη μυστικών σχετικά με το πυρηνικό πρόγραμμα του Ισραήλ.
Το Δείπνο της Μόιρα Μπουφίνι σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου συνεχίζει μέχρι την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Την Κυριακή 30 Ιανουαρίου, ολοκληρώνονται οι παραστάσεις του έργου «Το Δείπνο» της Μόιρα Μπουφίνι, σε σκηνοθεσία Διαγόρα Χρονόπουλου, στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο – Πεσμαζόγλου 5).
Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό του Θεάτρου Τέχνης, στις αρχές Φεβρουαρίου θα ξεκινήσουν στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (Υπόγειο – Πεσμαζόγλου 5) οι παραστάσεις του έργου «Το αρχαιότερο επάγγελμα» της Πόλα Φόγκελ, σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη.
Παραστάσεις μέχρι και τον Μάρτη θα δώσει το "Θέατρο Χαλκίδας" με το "Γαλάζιο Πουλί" για να ικανοποιήσει όλα τα σχολεία της περιφέρειας που θέλουν να απολαύσουν το καλό θέατρο. Οι πρώτες παραστάσεις στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία και έτσι το "Θέατρο Χαλκίδας" συνεχίζει ακάθεκτο...
Όλα στο "Γαλάζιο πουλί" ξεκινούν από την μικρή κόρη της Νεράιδας που αρρωσταίνει γιατί ήθελε να είναι ευτυχισμένη!
Για να γιατρευτεί , χρειάζεται το "Γαλάζιο πουλί", γιατί μόνο αυτό μπορεί να αποκαλύψει το μεγάλο μυστικό των πραγμάτων και της ευτυχίας. ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΕΔΩ
Με την προσφορά των υπηρεσιών μιας εθελόντριας η οποία έχει σχετικές γνώσεις και σπουδές πάνω στο αντικείμενο, διασφαλίστηκε σε πρώτη φάση η λειτουργία της Δημοτικής Πινακοθήκης Άρτας «Γιάννης Μόραλης» σύμφωνα με τον Δήμαρχο Αρταίων Γιάννη Παπαλέξη.
Η Πινακοθήκη είναι ανοιχτή από Δευτέρα έως Παρασκευή 9π.μ. – 1μ.μ. και όπως ανέφερε ο Δήμαρχος στην πρόσφατη συνέντευξή του, μέχρι το Πάσχα θα φιλοξενηθούν εκεί δύο περιοδικές εκθέσεις εκ των οποίων η μία θα είναι έκθεση Αρτινών ζωγράφων.
Η σκακιστική ιστορία του Στέφαν Τσβάιχ είναι ένα ξεχωριστό θεατρικό έργο που “ανεβαίνει” φέτος για δεύτερη συνεχή χρονιά μετά την περυσινή επιτυχία.
Την Δευτέρα 17 Ιανουαρίου στις 9 μ.μ. θα δοθεί στο ArtGalleryCafé της Βούλας η πρεμιέρα του έργου του Τσβαιχ που θα επαναληφθεί και την Δευτέρα 31 Ιανουαρίου.
Η «Σκακιστική Ιστορία» εξελίσσεται σε πλοίο το 1941, όπου στήνεται αγώνας μεταξύ παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι και αυστριακού εξόριστου, ο οποίος είχε χρησιμοποίησει το παιχνίδι σαν πνευματικό καταφύγιο την εποχή που ήταν κρατούμενος της Γκεστάπο.
Παρακολουθούμε τη σύγκρουση ανάμεσα σε δύο μυστηριώδη πνεύματα. Το ένα εσωστρεφές αλλά λαμπρό και το άλλο υπερβολικά εύθραυστο και σχιζοφρενικό. Ποιό από τα δύο θα υπερισχύσει;
Είναι το σκάκι «Το μοναδικό παιχνίδι που ανήκει σε όλους του λαούς και σε όλες τις εποχές, και για το οποίο κανείς δεν ξέρει ποιος θεός το έφερε στη γη, για να σκοτώνει την πλήξη, για να οξύνει το πνεύμα και να ευφραίνει την ψυχή...», όπως υποστηρίζει ο Τσβάιχ
Ξεχωριστή θέση στο έργο του Στέφαν Τσβάιχ κατέχει τo εξομολογητικό έργο του «Η σκακιστική νουβέλα» (εκδ. Άγρα), που χρησιμοποιεί το σκάκι για να εικονογραφήσει την ψυχολογία του Ναζισμού
Στο Θέατρο της Δευτέρας μια Μουσικοθεατρική παράσταση κάνει πρεμιέρα τη Δευτέρα 21 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011 στις 9.00μμ στην art gallery café, ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 1 & ΓΑΛΗΝΟΥ, ΒΟΥΛΑ, 16673 210 8958866
Στα πλαίσια των παραστάσεων του θεάτρου της Δευτέρας σας προσκαλούμε σ’ ένα ταξίδι στο κόσμο της μουσικής και των τραγουδιών που γράφτηκαν για το θέατρο και τον κινηματογράφο.
Πρόκειται για μια μουσικό-θεατρική παράσταση που με αφετηρία την «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, θα κάνει στάσεις στην «Αυλή των θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλη στη «Γειτονιά των Αγγέλων» του Μίκη Θεοδωράκη, στον «Παράδεισο» της Στέλλας του Μιχάλη Κακογιάννη και όχι μόνο.
Θα συνταξιδέψουμε με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χορν, την Αλίκη Βουγιουκλάκη και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, την Λόλα, την Μαίρη Χρονοπούλου και άλλους για να τερματίσουμε στον γλυκό σταθμό των αναμνήσεων και των συναισθημάτων που μας χάρισαν τα έργα τους.
Σταθμάρχης σ’αυτό το ταξίδι θα είναι ο ηθοποιός Δημήτρης Αγοράς και οδηγός του τρένου η τραγουδίστρια Κατερίνα Κουρεντζή. Μηχανικοί οι Γιώργος Σαλτάρης (πιάνο) & Τάσος Ανυφαντής (μπουζούκι).
Τεελευταίες παραστάσεις μέχρι την Κυριακή 30 Ιανουαρίου, για το έργο «Η κυρία Κούλα» του Άκη Δήμου βασισμένο στη νουβέλα του Μένη Κουμανταρέα σε σκηνοθεσία: Νίκος Μαστοράκης με τη Λυδία Κονιόρδου στον πρωταγωνιστικό ρόλο
Σύμφωνα με τον αρχικό προγραμματισμό του Θεάτρου Τέχνης, στις αρχές Φεβρουαρίου θα ξεκινήσουν στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν (Φρυνίχου 14 Πλάκα) οι παραστάσεις του έργου «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ, μια ιστορία του Σταθμού Λαρίσης», του Σταύρου Τσιώλη, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη.
Σε ένα σύγχρονο μουσείο για εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως, μετατρέπεται ο Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών, μετά τη συνεργασία του με το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, στο πλαίσιο της οποίας σε ειδικό εκθεσιακό χώρο του αεροδρομίου θα παρουσιάζονται ανά περιόδους αποσπάσματα από μεγάλες περιοδικές εκθέσεις ή από τις μόνιμες συλλογές του Μουσείου.
Η πρώτη παρουσίαση αφορά στη μόνιμη έκθεση του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης με τίτλο «Σκηνές από την Καθημερινή Ζωή στην Αρχαιότητα», η οποία θα διαρκέσει από τις 17 Ιανουαρίου έως τις 30 Απριλίου 2011.
Η έκθεση προσκαλεί τον επισκέπτη σε ένα συνοπτικό ταξίδι στο χώρο και το χρόνο. Ξεκινώντας από τον κόσμο των θεών, των ηρώων και του Έρωτα, ο θεατής συνεχίζει την περιήγησή του στον κόσμο των ανθρώπων και παρακολουθεί τις δραστηριότητες των γυναικών στον ιδιωτικό χώρο, και των ανδρών στον ιδιωτικό και τον δημόσιο χώρο, τη θρησκευτική και την επέκεινα ζωή, στο βασίλειο του Κάτω κόσμου.
Η έκθεση είναι χωρισμένη σε εννέα θεματικές ενότητες: Θεοί και Ήρωες, Με τα φτερά του Έρωτα, Καλλωπισμός και Γάμος, Γυναικείες δραστηριότητες, Αθλητισμός, Συμπόσιο, Στην Αθηναϊκή Αγορά, Πόλεμος, Φροντίζοντας τους Νεκρούς.
Η παρουσίαση της έκθεσης «Σκηνές από την Καθημερινή Ζωή στην Αρχαιότητα» θα πραγματοποιηθεί στο επίπεδο αφίξεων του αεροδρομίου (είσοδος 1).
Ο χώρος είναι προσβάσιμος για όλους τους επιβάτες και επισκέπτες του αεροδρομίου και παραμένει ανοικτός καθημερινά και καθ'όλη τη διάρκεια του 24ώρου. in.gr
Η οικονοµική κρίση µπαίνει σε πρώτο πλάνο στις οµιλίες και συζητήσεις του Megaron Plus έως το καλοκαίρι τη στιγµή που συντελείται ένα διαδικτυακό άνοιγµα του Μεγάρου Μουσικής στη νέα γενιά
Με ανανεωµένη ιστοσελίδα, φιλική απέναντι στις απαιτήσεις της νέας γενιάς καθώς ανοίγεται στο facebook και το twitter και υπό τοβάρος των οικονοµικών ζηµιών που άφησε πίσω του το 2010, το Megaron Plus υποδέχεται το κοινό µε διαλέξεις και συζητήσεις για την τέχνη, την οικονοµία, την επιστήµη, την οικολογία, τη κοινωνία έως και την µεταφυσική στο διάστηµα Ιανουαρίου - Μαΐου 2011. «Η παγκόσµια οικονοµική κρίση και ιδιαίτερα η κρίση την οποία διέρχεται η χώρα µας οδηγούν το Megaron Plus στο να επικεντρωθεί σε µεγάλο βαθµό στην κοινωνική και οικονοµική πραγµατικότητα», έλεγε χθες κατά την παρουσίαση του προγράµµατος ο πρόεδρος του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Ιωάννης Μάνος.
Η επιχορήγησητου υπουργείουΠολιτισµού προς το Μέγαρο Μουσικήςµειώθηκε από 12 εκατ. ευρώ το 2009σε 5 εκατ. το2010, ανέφερε ο γενικός διευθυντής του Μεγάρου Νίκος Μανωλόπουλος. «∆ίνεται καθηµερινά αγώνας για να διατηρήσουµε τοεπίπεδο και την ποιότητα των εκδηλώσεων», τόνισε.
Αντιθέτως, οι χορηγίες για την περίοδο 2010-2011 αναµένεται να αυξηθούν και να προσεγγίσουν τα 3,5 εκατ. ευρώ (έναντι 1,8 εκατ. το 2009-2010) καλύπτοντας σηµαντικό µέρος των εσόδων. «Εχουµε αύξηση περίπου80% από χορηγίες για το 2011. Αναµένουµε αύξηση στα έσοδα και από συνέδριακαι εκµισθώσεις αιθουσών», συνέχισε ο Νίκος Μανωλόπουλος, ενώ παράλληλα ανακοίνωσε και τηδοκιµαστική λειτουργία του νέου ιστοτόπου από σήµερα. Αρχίζοντας µε τον βραβευµένο µε Νοµπέλ συγγραφέα Ορχάν Παµούκ στη χθεσινή διάλεξη, το Megaron Plus έως το καλοκαίρι θα υποδέχεται επιστήµονες, συγγραφείς, καθηγητές, προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, τηςνοµικής και της δηµοσιογραφίας από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Επόµενη εκδήλωση η αυριανή διάλεξη της γαλλίδας κλινικής ψυχολόγου Μαρί Ντ’Ενεζέλ µε θέµα «Αντιµετωπίζοντας το τέλος µε αξιοπρέπεια».
Τιµητικές εκδηλώσειςθα πραγµατοποιηθούν για τους Αλέξανδρο Παπαδιαµάντη, Οδυσσέα Ελύτη, ΣτρατήΤσίρκα και τηγαλλίδα ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ροµιγί. Στο Μέγαρο αναµένεται έως τον Μάιο ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής ΤράπεζαςΖαν-Κλοντ Τρισέ σε µια συνάντηση µε τον γάλλο δηµοσιογράφο Ζαν Μαρί Κολοµπανί. Ο γενικός διευθυντής της Σκάλας του Μιλάνου Στεφάν Λισνέρθα αναζητήσει νέα ταλένταστην Ελλάδα την άνοιξη, ενώ ακρόαση και διάλεξη θα πραγµατοποιήσει και ο διευθυντής του Τεάτρο Ρεάλ στη Μαδρίτη Ζεράρ Μορτιέ.
Megaron Plus, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Βασ. Σοφίας και Κόκκαλη 1, τηλ. 210- 7282.000), http:// www.megaron. gr. Επικοινωνιακή χορηγία: «ΤΑ ΝΕΑ»
Image via WikipediaΟ ακαδημαϊκός, Απόστολος Γεωργιάδης είναι ο νέος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών για το 2011. Η εγκατάσταση του νέου προέδρου θα γίνει αύριο, Πέμπτη στις 7 το απόγευμα σε δημόσια συνεδρίαση της Ακαδημίας.
Αντιπρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών θα είναι ο ακαδημαϊκός Γεώργιος Κοντόπουλος.
Ο πρόεδρος του 2010, Κ.Σβολόπουλος θα μιλήσει με θέμα: «Το έργο των Κέντρων και Γραφείων Ερεύνης της Ακαδημίας κατά το έτος 2010». Θα ακολουθήσει ομιλία του νέου προέδρου με θέμα «Η αμφισβήτηση της Νομικής ως επιστήμης».
Ο Απόστολος Γεωργιάδης σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία. Το 1962 ανακηρύχθηκε διδάκτορας του Πανεπιστημίου του Μονάχου, έπειτα υφηγητής και στη συνέχεια καθηγητής Αστικού Δικαίου. Το 1976 εξελέγη τακτικός καθηγητής του Αστικού Δικαίου στη Νομική σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα με την ακαδημαϊκή του καριέρα άσκησε τη δικηγορία έχοντας διατελέσει νομικός σύμβουλος τραπεζών.
Ένας ζωγράφος εμπνέεται από την ποίηση, δεν την εικονογραφεί κατά λέξη, αυτονομείται προσθέτοντας το δικό του εικαστικό ιδίωμα. Και ο ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, συγκινείται από την ποίηση της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ και την εικονογραφεί, με τέσσερα χαρακτικά του, στα αντίστοιχα τέσσερα -από τα οκτώ- ανέκδοτα ποιήματα της κ.Ρουκ, στο συλλεκτικό λεύκωμα «Καταναγκαστική ελπίδα» (εκδ. Μίμνερμος).
Στο εξώφυλλο, ένα μικρό πουλάκι κατεβαίνει προς την ξαπλωμένη γυναίκα. Μοιάζει σαν ο Φασιανός να εικονογραφεί «αυτό που υποψιάζεσαι ότι έχει ο αναγνώστης στο μυαλό του όταν σε διαβάζει», σχολιάζει η ποιήτρια. «Από την μια με ξαφνιάζει κι από την άλλη ανακαλύπτω περισσότερα όταν το κοιτάζω όλο και πιο βαθιά», ομολογεί η Κατερίνα Αγγελάκη- Ρουκ, μια από τις μεγαλύτερες, εν ζωή, ποιήτριες και φίλη του ζωγράφου από πολύ παλιά, από την Αίγινα.
Η εικαστικός Διοχάντη, επελέγη ομόφωνα από την αρμόδια γνωμοδοτική επιτροπή του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην 54η Μπιενάλε Βενετίας (4 Ιουνίου- 27 Νοεμβρίου 2011).
Η θεματική της φετεινήςΜπιενάλε είναι κατά την διευθύντρια Μπίτσε Κούριγκερ, η ΙllUΜΙnazioni -IllUMInations, συνδέοντας μεταφορικά την έννοια του φωτός και των εθνών.
Τον Μάιο του 2011 υπόσχονται οι εργολάβοι να έχουν ολοκληρώσει πλήρως το στέγαστρο του αρχαιολογικού χώρου στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης, που παραμένει κλειστός από τις 3/9/2005 όταν τμήμα του κατέρρευσε σκοτώνοντας ένα Βρετανό τουρίστα.
«Μόλις ολοκληρώθηκε το μεταλλικό στέγαστρο προσφέροντας πλήρη κάλυψη στον αρχαιολογικό χώρο των ευρημάτων του Ακρωτηρίου Σαντορίνης.
Ολοκληρώνονται, επίσης, οι μεταλλικές υγρομονώσεις, ώστε στη συνέχεια να γίνει η φύτευση της οροφής. Μέχρι τον Φεβρουάριο αναμένεται να έχουν τοποθετηθεί και τα εξωτερικά ανοίγματα (κουφώματα) της οροφής, που θα φέρνουν φυσικό φωτισμό και δροσισμό εντός του χώρου». Δήλωσε ο κύριος Ν. Φιντικάκης, αρχιτέκτονας του στεγάστρου.
Εσωτερικά, βρίσκεται στο στάδιο ολοκλήρωσης και η δεύτερη ξύλινη οροφή, που απέχει 2 μ. από τη μεταλλική, προκειμένου να συγκεντρώνεται ανάμεσά τους ο ζεστός αέρας και να απάγεται από τα ανοίγματα φέρνοντας δροσερό αέρα στον αρχαιολογικό χώρο. Έχουν, επίσης, αρχίσει οι εξωτερικές και εσωτερικές διαμορφώσεις διαδρομών επίσκεψης.
Οταν εγκαινιαστεί το έργο, το κοινό θα βλέπει, εκτός από τα διώροφα σπίτια του προϊστορικού οικισμού, επιλεγμένα ευρήματα και μερικές από τις εκπληκτικές τοιχογραφίες τους, που έχουν όλα αυτά τα χρόνια αποκατασταθεί από χιλιάδες κομματάκια.Σημασία έχει τώρα ότι η J&Ρ Αβαξ τηρεί το χρονοδιαγράμμα του έργου, που προβλέπει την ολοκλήρωσή του τον προσεχή Μάιο.
Είναι εξίσου σημαντικό ότι γίνεται με μηδενική αύξηση του προϋπολογισμού, που είχε το 2000 στην έναρξή του. Αλλά και όταν εγκαινιαστεί θα έχει μηδενικό κόστος λειτουργίας λόγω του βιοκλιματικού σχεδιασμού του. http://erroso.blogspot.com
Image by Steve Tinter via FlickrΑπεβίωσε σε ηλικία 81 ετών την Κυριακή ο Βρετανός σκηνοθέτης Πίτερ Γέιτς που είχε γίνει γνωστός με την αστυνομική ταινία «Μπούλιτ», με πρωταγωνιστή τον Στιβ Μακουίν, το 1968.
Ο Γέιτς ξεκίνησε την καριέρα του ως βοηθός σκηνοθέτη στην ταινία «Τα κανόνια του Ναβαρόνε». Τη δεκαετία του 1960 εργάστηκε στην τηλεόραση και αργότερα επέστρεψε στον κινηματογράφο. Είχε προταθεί για τέσσερα Όσκαρ, σκηνοθεσίας και καλύτερης ταινίας, για τις ταινίες «Ο Αμπιγιέρ» και «Breaking Away».
Σύμφωνα με τον ατζέντη του, η κηδεία του θα γίνει σε στενό οικογενειακό κύκλο.