Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός συνεργάζεται ξανά με τον συγγραφέα Δημήτρη Δημητριάδη, σε ένα έργο εμπνευσμένο από την ταινία Senso του Λουκίνο Βισκόντι.
Ήταν μια παράσταση που άφησε απόηχο μετά το πέρας της. Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός συνηθίζει να ταράζει τα θεατρικά ύδατα της Αθήνας άλλωστε.Φέτος επιστρέφει στο Φεστιβάλ με το Insenso. Μια παράσταση που δίχασε το κοινό και τους κριτικούς πέρσι και ίσως φέτος επιστρέφοντας, να εδραιώσει απόψεις. Πολλοί την χαρακτήρισαν ιδιοφυή. Κάποιοι υπερβολική.
Εμπνευσμένο από τη θρυλική ταινία του 1954 του Λουκίνο Βισκόντι, που βασίστηκε με τη σειρά της στο ομώνυμο βιβλίο του Καμίλο Μπόιτο, η ιστορία περιγράφει την ζωή της κόμισσας Λίβια Σερπιέρι που συνάπτει παράνομο δεσμό με τον γοητευτικό Αυστριακό αξιωματικό Φραντς Μάλερ, του δίνει όλα τα χρήματα που έχει στην ανάγκη της να τον κρατήσει κοντά της και ανακαλύπτει ότι είχε πέσει θύμα του ίδιου της του πάθους.Αυτό την οδηγεί στην απελπισία και στο να τον καταδώσει, οδηγώντας τον στον θάνατο.
Η "υστερία" της γυναικείας φύσης μέσα στην δίνη του ερωτικού πάθους, ένα παγκόσμιο καθολικό θέμα που απασχολεί όλους μας είναι σε ακραία μορφή σε αυτή την παράσταση. Η προσωπογραφία αυτή της ερωτευμένης γυναίκας που "διασπάται" σε πολλά πρόσωπα εξευτελίζεται, προδίδει και προδίδεται ερμηνεύει μια ομάδα με γυναίκες-χορούς και μια ιταλίδα πρωταγωνίστρια.
Είναι μια παράσταση διαδραστική -κάτι που απο μόνο του βγαίνει από τα όρια στα οποία έχει συνηθίσει το ελληνικό κοινό. Το Α' μέρος της παράστασης λαμβάνει χώρα –και προϋποθέτει περίπατο του κοινού– σε εξωτερικό τοπίο, οπου οι θεατές χωρίζονται σε δύο ομάδες, σε άνδρες και γυναίκες. Οι ηθοποιοί τρέχουν αλλόφρωνες ανάμεσα στο κοινό υπό την μουσική πιάνου, θρηνώντας τον έρωτα και -την ίδια τους την ύπαρξη.
Το Β' μέρος λαμβάνει χώρα στο κτίριο Δ' του 260.
Μια όπερα ωδή στον έρωτα, «ένα πεδίο μαχών, ένα τοπίο θυμάτων».
12-15 Ιουλίου, 19:30 Πειραιώς 260, Κτίριο Δ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!