Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 2011και το όραμα του Μουσείου είναι να προβάλει στην Ελλάδα τις διακοσμητικές και εφαρμοσμένες τέχνες μετουσιώνεται σε μία πρωτότυπη έκθεση, με έργα από τρεις μοναδικές ελληνικές ιδιωτικές συλλογές. Η νέα περιοδική μας έκθεση απηχεί αξίες διαχρονικές, όπως αυτές αποκρυσταλλώνονται μέσα από συλλεκτικά έργα μικροτεχνίας: η δακτυλήθρα παραπέμπει στη γυναικεία εργατικότητα, το γυναικείο υπόδημα συμβολίζει τη διαχρονική αγάπη για τη μόδα, ενώ το γιαπωνέζικο στολίδι της κώμης υποδηλώνει μια εξωτική παραλλαγή της γυναικείας κομψότητας. “Θησαυροί” σε μικροσκοπικές διαστάσεις, άμεσα προϊόντα της εποχής που τους δημιούργησε, έργα με εμφανείς κοινωνιολογικές προεκτάσεις, παρουσιάζονται για πρώτη φορά, σε ευδιάκριτες θεματικές, με στόχο να καταδειχθεί ο πολύπλευρος. Το κοινό θα εκπλαγεί ευχάριστα, μπροστά σε τρεις διακριτές εκφάνσεις των διακοσμητικών και εφαρμοσμένων τεχνών, που αντιπροσωπεύουν την γυναικεία καθημερινή ζωή στην Ευρώπη και την Άπω Ανατολή, μέσα από τις παραδόσεις και τη μόδα.
Τα έργα που παρουσιάζονται - συλλεκτικές δακτυλήθρες, παπουτσάκια-μινιατούρες, εξωτικά κοσμήματα μαλλιών και ενδυμάτων από την Άπω Ανατολή - έχουν συλλεχθεί με αγάπη, καθώς αποτελούν έργα ιδιαίτερα θελκτικά, με κομψές πρωτότυπες φόρμες και πολύχρωμες επιφάνειες. Οι τρεις συλλέκτριες, με πάθος και ενθουσιασμό, αποτελούν για τον θεατή πηγή έμπνευσης, για το μεράκι και την προσωπικότητά τους. Τα μοναδικά αντικείμενα που έχουν συλλέξει με αγάπη στο πέρασμα του χρόνου, απηχούν αφενός τη γοητεία της συλλεκτικής δραστηριότητας και αφετέρου το πάθος που αυτή εξ’ορισμού προϋποθέτει. Η έκθεση καταδεικνύει με τον πλέον άμεσο τρόπο τη δέσμευση του Μουσείου να λειτουργεί ως δυναμικός φορέας προβολής στο ευρύ κοινό άγνωστων έργων τέχνης, από τον ανεξερεύνητο και ανεξάντλητο πλούτο των πολυάριθμων ελληνικών ιδιωτικών συλλογών.
Οι 460 δακτυλήθρες, τα 135 παπουτσάκια και τα 100 περίτεχνα κτενάκια, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και ταυτόχρονα φορείς ενός δεδομένου κοινωνικού γίγνεσθαι, διαφοροποιούνται από τα έργα της «υψηλής» τέχνης, αλλά αποτελούν παράλληλα άμεσους μάρτυρες του υλικού πολιτισμού της εποχής που τα δημιούργησε. Οι μικροσκοπικές διαστάσεις όλων των έργων απηχούν εύγλωττα τον ενθουσιασμό του συλλέκτη για τη μινιατούρα σε ποικίλα μέσα και υλικά.. Εν κατακλείδι, τα έργα που παρουσιάζονται αποτελούν άκρως προσωπικά αντικείμενα για τις συλλέκτριες που τα απέκτησαν και τα συντήρησαν. Η έκθεση φιλοδοξεί να εμφυσήσει στους θεατές τον ίδιο ενθουσιασμό για αυτά.
Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη: Καλλισπέρη 12 , Ακρόπολη τηλ: 210 92 21 044
www.lalaounis-jewelrymuseum.gr
Δακτυλήθρες
Στην δυτική Ευρώπη κατά τον πρώιμο 19ο αιώνα, δακτυλήθρες από χρυσό και ασήμι προσφέρονταν ως ‘φυλακτά’ ερωτευμένων, και δωρίζονταν από τον νεαρό στην αγαπημένη του. Όταν το ζευγάρι παντρευόταν, η βάση της δακτυλήθρας κοβόταν και χρησίμευε ως βέρα.
Την τελευταία δεκαετία δακτυλήθρες ιδιαίτερης συλλεκτικής αξίας προσελκύουν το ενδιαφέρον των μεγάλων οίκων δημοπρασιών του εξωτερικού. Ενδεικτικά, σπάνιες πορσελάνινες δακτυλήθρες Meissen πωλήθηκαν πρόσφατα σε συλλέκτες, έναντι ποσών που κυμαίνονται από 10.000 έως και 30.000 ευρώ.
Χτενάκια
Απαραίτητο στοιχείο της ιαπωνικής κομψότητας ανά τους αιώνες, τα περίτεχνα γυναικεία χτενίσματα απαντούν αρχικά κατά την ιστορική περίοδο Edo (1603-1867). Την μόδα φαίνεται να εισήγαγαν οι geisha, για τις οποίες η φροντίδα της κώμης αποτελούσε πολύωρη και επίπονη ιεροτελεστία. Την περίοδο αυτή φαίνεται να εισάγονται και τα πολύτιμα χτενάκια και άλλα κοσμήματα κεφαλής γνωστά ως kanzashi, τα οποία πιστεύεται ότι απέδιδαν στις γυναίκες την ομορφιά των λουλουδιών.
Τα έργα που παρουσιάζονται - συλλεκτικές δακτυλήθρες, παπουτσάκια-μινιατούρες, εξωτικά κοσμήματα μαλλιών και ενδυμάτων από την Άπω Ανατολή - έχουν συλλεχθεί με αγάπη, καθώς αποτελούν έργα ιδιαίτερα θελκτικά, με κομψές πρωτότυπες φόρμες και πολύχρωμες επιφάνειες. Οι τρεις συλλέκτριες, με πάθος και ενθουσιασμό, αποτελούν για τον θεατή πηγή έμπνευσης, για το μεράκι και την προσωπικότητά τους. Τα μοναδικά αντικείμενα που έχουν συλλέξει με αγάπη στο πέρασμα του χρόνου, απηχούν αφενός τη γοητεία της συλλεκτικής δραστηριότητας και αφετέρου το πάθος που αυτή εξ’ορισμού προϋποθέτει. Η έκθεση καταδεικνύει με τον πλέον άμεσο τρόπο τη δέσμευση του Μουσείου να λειτουργεί ως δυναμικός φορέας προβολής στο ευρύ κοινό άγνωστων έργων τέχνης, από τον ανεξερεύνητο και ανεξάντλητο πλούτο των πολυάριθμων ελληνικών ιδιωτικών συλλογών.
Οι 460 δακτυλήθρες, τα 135 παπουτσάκια και τα 100 περίτεχνα κτενάκια, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και ταυτόχρονα φορείς ενός δεδομένου κοινωνικού γίγνεσθαι, διαφοροποιούνται από τα έργα της «υψηλής» τέχνης, αλλά αποτελούν παράλληλα άμεσους μάρτυρες του υλικού πολιτισμού της εποχής που τα δημιούργησε. Οι μικροσκοπικές διαστάσεις όλων των έργων απηχούν εύγλωττα τον ενθουσιασμό του συλλέκτη για τη μινιατούρα σε ποικίλα μέσα και υλικά.. Εν κατακλείδι, τα έργα που παρουσιάζονται αποτελούν άκρως προσωπικά αντικείμενα για τις συλλέκτριες που τα απέκτησαν και τα συντήρησαν. Η έκθεση φιλοδοξεί να εμφυσήσει στους θεατές τον ίδιο ενθουσιασμό για αυτά.
Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη: Καλλισπέρη 12 , Ακρόπολη τηλ: 210 92 21 044
www.lalaounis-jewelrymuseum.gr
Δακτυλήθρες
Στην δυτική Ευρώπη κατά τον πρώιμο 19ο αιώνα, δακτυλήθρες από χρυσό και ασήμι προσφέρονταν ως ‘φυλακτά’ ερωτευμένων, και δωρίζονταν από τον νεαρό στην αγαπημένη του. Όταν το ζευγάρι παντρευόταν, η βάση της δακτυλήθρας κοβόταν και χρησίμευε ως βέρα.
Την τελευταία δεκαετία δακτυλήθρες ιδιαίτερης συλλεκτικής αξίας προσελκύουν το ενδιαφέρον των μεγάλων οίκων δημοπρασιών του εξωτερικού. Ενδεικτικά, σπάνιες πορσελάνινες δακτυλήθρες Meissen πωλήθηκαν πρόσφατα σε συλλέκτες, έναντι ποσών που κυμαίνονται από 10.000 έως και 30.000 ευρώ.
Χτενάκια
Απαραίτητο στοιχείο της ιαπωνικής κομψότητας ανά τους αιώνες, τα περίτεχνα γυναικεία χτενίσματα απαντούν αρχικά κατά την ιστορική περίοδο Edo (1603-1867). Την μόδα φαίνεται να εισήγαγαν οι geisha, για τις οποίες η φροντίδα της κώμης αποτελούσε πολύωρη και επίπονη ιεροτελεστία. Την περίοδο αυτή φαίνεται να εισάγονται και τα πολύτιμα χτενάκια και άλλα κοσμήματα κεφαλής γνωστά ως kanzashi, τα οποία πιστεύεται ότι απέδιδαν στις γυναίκες την ομορφιά των λουλουδιών.
Οι ιαπωνικές χτένες και τα κοσμήματα κεφαλής κατασκευάζονται με παραδοσιακό τρόπο από εξειδικευμένους τεχνίτες εδώ και πολλούς αιώνες. Ακόμη και στις αρχές του 20ού αιώνα, για να μάθει ένα νεαρό αγόρι την τέχνη αυτή έπρεπε να δουλέψει κοντά σε έναν μάστορα για 20 χρόνια, εωσότου να του επιτραπεί να πουλήσει τις πρώτες του χτένες.
Παρόλο που κατά τον 20ο αιώνα, και ιδίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γυναίκες της Ιαπωνίας συχνά προτιμούν τα κοντά μαλλιά και τα δυτικά χτενίσματα, οι χτένες εξακολουθούν να αποτελούν πολύτιμη παράδοση. Χαρακτηριστική των νέων καιρών είναι η χτένα της Mitsue Nagai (γιαγιάς της Tomoko Nakata-Moussi) που χρονολογείται στη δεκαετία του 1950 και απηχεί το αισθητικό πάντρεμα παράδοσης και σύγχρονης μόδας, ανάγοντας το σχήμα της χτένας στις γωνιώδεις, γεωμετρικές γραμμές της εποχής.
Μινιατούρες Παπουτσάκια
Οι μινιατούρες έχουν εμπνευστεί από τα κατάκοσμα υφασμάτινα υποδήματα με τακούνι που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην Ευρώπη του Louis XIV (1638 –1715). Τα παπούτσια σε φυσικό μέγεθος φοριούνταν τόσο από τους κυρίους όσο και από τις κυρίες. Λεπτεπίλεπτες δημιουργίες από μεταξωτό ύφασμα, κεντημένες στο χέρι και συχνά στολισμένες με φιόγκους και αγκράφες θεωρούνταν απαραίτητο συμπλήρωμα μιας κομψής εμφάνισης, σε μια εποχή όπου η ενασχόληση με τη μόδα ήταν προνόμιο των ευγενών.
Ο γάλλος σχεδιαστής Roger Vivier (1907–1998) ήταν ο άνθρωπος που ‘εφεύρε’ το τακούνι-στιλέτο το 1954, μια ευρεσιτεχνία που άλλαξε την ιστορία της υποδηματοποιίας. Ο Vivier αντικατέστησε το ξύλινο στέλεχος στο εσωτερικό των τακουνιών με μια λεπτή λάμα από μέταλλο, η οποία επέτρεπε τη δημιουργία αυτού του λεπτού τακουνιού που έγινε συνώνυμο της προκλητικής θηλυκότητας.
Νέα υλικά, όπως ο πολυμερισμένος πηλός, ο οποίος βασίζεται στο υλικό pvc, και οι συνθετικές ρητίνες χρησιμοποιούνται από τους σύγχρονους δημιουργούς για την κατασκευή μικροσκοπικών παπουτσιών σε ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Ιδανικά για μινιατούρες, τα υλικά αυτά διακρίνονται για την πλαστικότητά τους, και προσφέρονται για την κατασκευή αντικειμένων με έμφαση στη λεπτομέρεια.
Παρόλο που κατά τον 20ο αιώνα, και ιδίως μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι γυναίκες της Ιαπωνίας συχνά προτιμούν τα κοντά μαλλιά και τα δυτικά χτενίσματα, οι χτένες εξακολουθούν να αποτελούν πολύτιμη παράδοση. Χαρακτηριστική των νέων καιρών είναι η χτένα της Mitsue Nagai (γιαγιάς της Tomoko Nakata-Moussi) που χρονολογείται στη δεκαετία του 1950 και απηχεί το αισθητικό πάντρεμα παράδοσης και σύγχρονης μόδας, ανάγοντας το σχήμα της χτένας στις γωνιώδεις, γεωμετρικές γραμμές της εποχής.
Μινιατούρες Παπουτσάκια
Οι μινιατούρες έχουν εμπνευστεί από τα κατάκοσμα υφασμάτινα υποδήματα με τακούνι που ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή στην Ευρώπη του Louis XIV (1638 –1715). Τα παπούτσια σε φυσικό μέγεθος φοριούνταν τόσο από τους κυρίους όσο και από τις κυρίες. Λεπτεπίλεπτες δημιουργίες από μεταξωτό ύφασμα, κεντημένες στο χέρι και συχνά στολισμένες με φιόγκους και αγκράφες θεωρούνταν απαραίτητο συμπλήρωμα μιας κομψής εμφάνισης, σε μια εποχή όπου η ενασχόληση με τη μόδα ήταν προνόμιο των ευγενών.
Ο γάλλος σχεδιαστής Roger Vivier (1907–1998) ήταν ο άνθρωπος που ‘εφεύρε’ το τακούνι-στιλέτο το 1954, μια ευρεσιτεχνία που άλλαξε την ιστορία της υποδηματοποιίας. Ο Vivier αντικατέστησε το ξύλινο στέλεχος στο εσωτερικό των τακουνιών με μια λεπτή λάμα από μέταλλο, η οποία επέτρεπε τη δημιουργία αυτού του λεπτού τακουνιού που έγινε συνώνυμο της προκλητικής θηλυκότητας.
Νέα υλικά, όπως ο πολυμερισμένος πηλός, ο οποίος βασίζεται στο υλικό pvc, και οι συνθετικές ρητίνες χρησιμοποιούνται από τους σύγχρονους δημιουργούς για την κατασκευή μικροσκοπικών παπουτσιών σε ποικιλία σχεδίων και χρωμάτων. Ιδανικά για μινιατούρες, τα υλικά αυτά διακρίνονται για την πλαστικότητά τους, και προσφέρονται για την κατασκευή αντικειμένων με έμφαση στη λεπτομέρεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!