Ήταν το 1976 όταν το Θεσσαλικό Θέατρο, ενός μόλις έτους τότε, πρωτοανέβαζε επιθεώρηση και σύστηνε με “Της Λαρίσης το ποτάμι” έναν από τους πρωτεργάτες του, τον Κώστα Τσιάνο, και ως σκηνοθέτη. Έκτοτε το δημοφιλές αυτό θεατρικό είδος βρήκε πολλές φορές φιλόξενη στέγη στο Θεσσαλικό, που φέτος, 35 χρόνων πια, περιοδεύει με ένα “τραγελαφικόν ειδύλλιον μετ’ ασμάτων και χορευτικών εκδηλώσεων”, δηλαδή με τη σατιρική επιθεώρηση “Οι αγαπητικοί της βοσκοπούλας”. “Είναι μια παράσταση που βγάζει πολύ γέλιο, αλλά με ήθος και αισθητική”, υπογραμμίζει, μιλώντας στη “ΜτΚ” ο Κώστας Τσιάνος, ο οποίος επέστρεψε πέρυσι ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο αγαπημένο του “Θεσσαλικό”.
“Ελάτε να γελάσουμε και να προβληματιστούμε”, προσκαλεί το κοινό ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεσσαλικού Θεάτρου - ΔΗΠΕΘΕ Λάρισας και σκηνοθέτης της παράστασης “Οι αγαπητικοί της βοσκοπούλας”. Η επιθεώρηση του Θεσσαλικού, που θα έρθει και στη Θεσσαλονίκη στις 17 και 18 Αυγούστου στο θέατρο Κήπου, σατιρίζει πολλά σημερινά φαινόμενα, με τα οποία οργίζεται ο Κώστας Τσιάνος. “Ο μέσος Έλληνας”, λέει, “να λιώνει στους 40 βαθμούς στις πόλεις και αυτοί που έχουν τα κότερα, τις βίλες, τις πισίνες να κάνουν τις διακοπές τους!”.
Ωστόσο, ο ενθουσιασμός του δεν κρύβεται όταν μιλά για το Θεσσαλικό Θέατρο, “παιδί” του ίδιου, της Άννας Βαγενά και του Γιώργου Ζιάκα. “Μόνο έτσι μπορώ να δουλέψω εγώ. Να μη φύγει ο ενθουσιασμός. Και για την ώρα τον έχω”, απαντά γελώντας.
Με χειμαρρώδη λόγο εξηγεί την επιστροφή στην επιθεώρηση. “Είναι η έβδομη επιθεώρηση που κάνει το Θεσσαλικό μέσα στα 35 χρόνια. Θέλαμε να επανέλθουμε σ’ αυτό το είδος που είχε λησμονηθεί από θιάσους, οι οποίοι κάνουν και κάποια έρευνα πάνω σ’ αυτό. Πέραν τούτου, είπαμε μια και συνέπιπτε το ανέβασμα με τα 35 χρόνια ζωής του Θεσσαλικού Θεάτρου, να κάνουμε μια παράσταση που να είναι πιο διασκεδαστική, παρόλο που βγαίνει μια πίκρα από τα ‘νούμερα’”.
Αφιερωμένη στον Μποστ
Ο Κώστας Τσιάνος στηρίχθηκε, όπως σημειώνει, στους θεατρικούς κώδικες που άφησαν παρακαταθήκη οι μεγάλοι της καλής, παλιάς επιθεώρησης. Γι’ αυτό και το δεύτερο μέρος καλύπτεται με το σκετσονούμερο “Οι αγαπητικοί της βοσκοπούλας” που τιτλοδότησε την παράσταση. “Το έχω γράψει σε δεκαπεντασύλλαβο και θυμίζει λίγο τον τρόπο του μεγάλου μας Μποστ. Αισθάνομαι ότι είμαι μαθητής του και σ’ αυτόν αφιερώνω την παράσταση”. Υπάρχει και ακόμη μία αφιέρωση. Αυτή της Λίνας Νικολακοπούλου που έγραψε, τιμής ένεκεν για το Θεσσαλικό Θέατρο, ένα τραγούδι για την επιθεώρηση και τους βετεράνους ηθοποιούς που τη δόξασαν.
Ποια είναι, όμως, η βοσκοπούλα και ποιοι οι αγαπητικοί της; “Μια βοσκοπούλα που υφαίνει στον αργαλειό, περιμένοντας τον τσέλιγκά της, και τη φλερτάρουν 300 τσελιγκάδες, παραπέμπει αμέσως στην Πηνελόπη, τον Οδυσσέα και στους μνηστήρες. Αλλά θα κάνει κι ένα παιδί, στο οποίο έχει συμπεριφερθεί όπως η Ιοκάστη. Μπερδεύεται η βοσκοπούλα με την Πηνελόπη, την Ιοκάστη, τη Μήδεια, τη Γερτρούδη. Και βεβαίως μπορεί να είναι η Ελλάδα ή η Βουλή, και οι μνηστήρες να είναι οι 300 της Βουλής, μπορεί να είναι οι αντιπρόσωποι του ΔΝΤ, μπορεί να είναι κερδοσκόποι, τραπεζίτες, νταβατζήδες που απαιτούν να πάρουν πίσω ό,τι δάνεια έδωσαν στη βοσκοπούλα”. Στο “τραγελαφικόν ειδύλλιον”, πάντως, το γέλιο δεν προκύπτει από τη βωμολοχία, διευκρινίζει ο Κώστας Τσιάνος.
“Οι 3 μήνες έγιναν 35 χρόνια”
“Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς!”, αναφωνεί ο Κώστας Τσιάνος, ανατρέχοντας στην πορεία του Θεσσαλικού Θεάτρου. “Όταν το ξεκινούσαμε, -η Άννα Βαγενά, ο Γιώργος Ζιάκας κι εγώ-, πιστεύαμε ότι θα καταφέρναμε να ζήσουμε τρεις μήνες. Και έγιναν 35 χρόνια! Με μεγάλες δυσκολίες, αλλά τότε μας περίσσευε ο ενθουσιασμός, το μεράκι και η αγωνιστικότητα”. Το 1983 το Θεσσαλικό μετατράπηκε σε Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο, επιχορηγούμενο στο εξής από το δήμο και το υπουργείο Πολιτισμού.
“Μας είχε καλέσει η Μελίνα και τα πρώτα χρόνια ήταν πολύ ελπιδοφόρα. Είχαμε πολλές επιτυχίες, πολλές αποτυχίες, όλα χρειάζονται. Με την αξία του και το σπαθί του σιγά σιγά κατέκτησε πολλούς χώρους μέχρι που ήταν το πρώτο, και χωρίς καν να κάνει αίτηση, που μπήκε στο Φεστιβάλ Επιδαύρου. Και στη συνέχεια αντιπροσώπευσε τη χώρα μας στο εξωτερικό. Ασχολήθηκε με όλα τα είδη -από την επιθεώρηση μέχρι την αρχαία τραγωδία- και πιστεύω με επιτυχία σκαρφαλώσαμε στα βουνά της Θεσσαλίας και οργώσαμε τον θεσσαλικό κάμπο”.
Ο Κώστας Τσιάνος θυμάται και την πρώτη επιθεώρηση, “Της Λαρίσης το ποτάμι” που ανέβασε το Θεσσαλικό. “Ήταν η πρώτη μου σκηνοθεσία. Δεν βρίσκαμε σκηνοθέτη. Ερχόταν κάποιος και έφευγε. Η πανέξυπνη Βαγενά μου είπε: “Ρε Κώστα, γιατί δεν το κάνεις εσύ;”. Κι έτσι άρχισε δειλά δειλά. Είναι αλήθεια ότι οι θεατρόφιλοι τότε της Λάρισας το σνόμπαραν στην αρχή, αλλά το είχαμε κάνει μάλλον καλούτσικα”. Ήρθε και η δεύτερη επιθεώρηση, το “Κάτι τρέχει στα γύφτικα”, όπου “εκεί εμφανίστηκε ένας λαρισαίος φοιτητής που σπούδαζε στην Κομοτηνή και μας έλεγε κάποια αστεία και ανέκδοτα. Του λέγαμε ‘αυτά είναι νούμερα επιθεώρησης, πρέπει να τα γράψεις’. Και σιγά σιγά άρχισε να γράφει και σιγά σιγά τον βάλαμε να παίζει. Αυτός ήταν ο Λάκης ο Λαζόπουλος. Ο Λάκης δεν σταμάτησε ποτέ να ανήκει στην ψυχή στο Θεσσαλικό Θέατρο και πολλές φορές το έχει βοηθήσει σε δύσκολες στιγμές”.
Το Θεσσαλικό θα ζήσει
“Το υπουργείο Πολιτισμού μας βγάζει την πίστη ανάποδα -όχι τώρα, χρόνια ολόκληρα- για να δώσει αυτές τις πενταροδεκάρες. Κάθε φορά είναι μια τραγική ιστορία. Και φέτος είναι πάρα πολύ άσχημα και όλοι ανησυχούν αν θα δουλέψουν τα ΔΗΠΕΘΕ του χρόνου. Έχουμε και τον “Καλλικράτη”, τις δημοτικές εκλογές μπροστά μας”, περιγράφει ο κ. Τσιάνος το αβέβαιο μέλλον του θεσμού. Ωστόσο, ο ίδιος δηλώνει κατηγορηματικά: “Δεν ξέρω με ποιους τρόπους, αλλά το Θεσσαλικό Θέατρο θα παίξει το χειμώνα και το καλοκαίρι, άσχετα από το τι θα κάνουν όλοι οι άλλοι. Θέατρο μπορεί να γίνει και χωρίς σκηνικά. Μπορεί να δραστηριοποιηθεί με έναν ηθοποιό, με έναν θεατή και με μπόλικη ψυχή”, υπογραμμίζει. Ήδη, όπως προσθέτει, έχει πολλά σημαντικά έργα, τα οποία μπορεί να δρομολογήσει ανά πάσα στιγμή, ανάλογα με τις οικονομικές συνθήκες που θα διαμορφωθούν. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!