Ατυχη νύφη η Ελλάδα

«Βοσκοπούλα μου, Ελλάδα, τόσοι αγαπητικοί. Αγγλοι, Γάλλοι, Γερμανοί. Αχ, Ελλάδα μου καημένη, σ' άφησαν χωρίς βρακί», τραγουδούν αλληγορικά αλλά εύστοχα οι ηθοποιοί, σκιαγραφώντας ένα σύγχρονο και «μελανό» πορτρέτο της χώρας, στην επιθεώρηση «Οι αγαπητικοί της Βοσκοπούλας», που παρουσιάζει το Θεσσαλικό Θέατρο - Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Λάρισας, σε σκηνοθεσία Κώστα Τσιάνου και κείμενα των Λάκη Λαζόπουλου, Μιχάλη Ρέππα και Θανάση Παπαθανασίου, Αννας Χατζησοφιά και άλλων, στις 17 - 18 Αυγούστου, στο Θέατρο Κήπου.

Ο Κώστα Τσιάνος μιλάει στον «ΑτΚ», προσπαθώντας να βάλει μια τάξη σ' αυτό το παράδοξο «ερωτικό γαϊτανάκι» -της Βούλας, της Βοσκοπούλας, της... Βουλής με τους 300 του ελληνικού Κοινοβουλίου, με τους μνηστήρες της Πηνελόπης και τους 300 του Λεωνίδα: «Η πρωταγωνίστρια επί της ουσίας είναι η ίδια η Ελλάδα, που τη βλέπω ως άλλη Πηνελόπη που τη διεκδικούν 300 τσελιγκάδες, ενώ εκείνη προσμένει τον παλιό της έρωτα. Μπερδεύω μάλιστα πολλές ηρωίδες της αρχαίας μας γραμματείας, από την Ιοκάστη μέχρι την Κλυταιμνήστρα, και φτάνω μέχρι τους 300 μνηστήρες - βουλευτές μας κι όλους αυτούς που μας βγάζουν το ζούμι, όπως οι τραπεζίτες, οι κερδοσκόποι. Αυτοί που κάνουν τα πάντα για να την κατακτήσουν, της τάζουν πλούτη και μεγαλεία και μετά της τα ζητάνε όλα πίσω. Οχι, βέβαια, ότι κι αυτή είναι καμιά αθώα περιστερά. Εχει πάρει δάνεια, βίλες, πισίνες και καλοπερνάει αλόγιστα και άμυαλα».

Χωρίς βωμολοχία, αλλά με αισθητική

Σχετικά με τη δομή της παράστασης ο ίδιος εξηγεί: «Ακολουθούμε τους κώδικες της επιθεώρησης, όπως τους διαμόρφωσαν οι σπουδαίοι του είδους. Ξεκινάμε με το κλασικό σκετσονούμερο, ενώ υπάρχει μάλιστα ένα ανάλογο τραγούδι σαν παρλάτα της Λίνας Νικολακοπούλου σε μουσική Διονύση Τσακνή αφιερωμένο στους ηθοποιούς της επιθεώρησης - Σταυρίδη, Λογοθετίδη κ.ά. Υπάρχει η χορευτική έναρξη και το τραγούδι που εξηγεί τον τίτλο, αλλά και το τι θα δει ο θεατής. Επονται ο κομπέρ και τα νούμερα, διανθισμένα από τραγούδια και χορευτικά. Μετά το διάλειμμα υπάρχει αυτό το μισάωρο σκετς που υπογράφω εγώ».

Για την απόφασή τους να γιορτάσουν τα 30χρονα του Θεσσαλικού Θεάτρου με μια παλιά, αγαπημένη συνταγή, αυτήν της επιθεώρησης, ο Κ. Τσιάνος λέει πως «για όλα αυτά σκεφτήκαμε ότι το όχημα της επιθεώρησης -ένα είδος που βρέθηκε σε παρακμή, αλλά με κάποιες προσπάθειες τελευταία μοιάζει να ανακάμπτει- θα ήταν ιδανικό για να γιορτάσουμε τα 35 χρόνια του Θεσσαλικού Θεάτρου. Ας μην ξεχνάμε ότι η επιθεώρηση είναι ένα ελληνικό και δημοφιλέστατο είδος. Ο θεατής πάει να γελάσει και να ακούσει πράγματα που του συμβαίνουν και που σατιρίζουν όχι μόνο την εξουσία, αλλά και τον ίδιο. Επιδιώξαμε, όμως, την υψηλή αισθητική και αποφύγαμε τη βωμολοχία. Στόχος μας ήταν τα νούμερα να προκαλούν το καθαρό γέλιο και όχι το χάχανο».

Από τον κάμπο στην Επίδαυρο

Τι ήταν, όμως, εκείνο που έκανε το χειροκρότημα από ένα θέατρο στην περιφέρεια να αντηχήσει μέχρι την Επίδαυρο; Ο ίδιος απαντά: «Ξεκίνησαμε μια ομάδα και κυρίως μαζί με την Αννα Βαγενά και τον Γιώργο Ζιάκα με πρόθεση να στήσουμε ένα μόνιμο, επαγγελματικό θίασο, μια ''Αυλή των Θαυμάτων'' στην επαρχία. Περάσαμε των παθών μας τον τάραχο αλλά τα καταφέραμε και μετά ήρθαν ως ''παιδιά'' του και τα Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα που εμπνεύστηκε η Μελίνα. Ηταν και η εποχή, μετά τη Χούντα, που όλοι θέλαμε να κάνουμε κάτι. Και γυρίσαμε τον κόσμο αντιπροσωπεύοντας την Ελλάδα, αλλά παράλληλα χωρίς την επαρχία. Σκαρφαλώσαμε βουνά και οργώσαμε τον κάμπο και αυτό εκτιμάται και από τον κόσμο εκεί. Δε μας ενδιέφερε να το δείξουμε στην Αθήνα και οι πόρτες της Επιδαύρου άνοιξαν ξαφνικά για να υποδεχτούν την ''Ηλέκτρα'' μας. Το ζητήσαν οι ίδιοι να την παρουσιάσουμε εκεί». Οσον αφορά το μελλοντικό σχεδιασμό του Θεσσαλικού Θεάτρου, ο Κώστας Τσιάνος υπογραμμίζει: «Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο διάστημα κάπως απομονωθήκαμε στις μεγάλες πόλεις και δε φτάναμε ούτε καν στον Τύρναβο. Θέλουμε αυτό να αλλάξει και πάλι, να επαναπροσδιορίσουμε τη φυσιογνωμία μας ως ένα θέατρο περιφέρειας. Βέβαια, υπάρχουν πολλές δυσκολίες και το υπουργείο Τουρισμού και Πολιτισμού μοιάζει σε κατάσταση αφασίας. Δεν ξέρουμε αν θα πάρουμε επιχορήγηση, τι θα γίνει με τον ''Καλλικράτη'', ωστόσο εμείς δε θα σταματήσουμε όσο υπάρχει ψυχή, ενθουσιασμός και αρκούν ένας ηθοποιός κι ένας θεατής».

Η μουσική είναι του Διονύση Τσακνή και οι χορογραφίες του Φωκά Ευαγγελινού. Παίζουν μεταξύ άλλων οι Φανή Γέμτου, Χάρης Γρηγορόπουλος, Τζένη Διαγούπη, Ελένη Ουζουνίδου και Ελένη Καρακάση. Η παράσταση είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα των φετινών «Γιορτών Ανοιχτού Θεάτρου», που διοργανώνει η αντιδημαρχία Πολιτισμού.

ΓΙΩΤΑ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ AGGELIOFOROS.GR