«Το σινεμά είναι μπλόφα»

Εγώ κι αυτή! Ο ασήμαντος Έλληνας και η θεά της οικουμένης. Αν είναι δυνατόν! Προνομιούχος; Όταν είσαι απεσταλμένος στις Κάννες της μεγαλύτερης σε κυκλοφορία εφημερίδας μιας χώρας (έστω και τόσο μικρής και ασήμαντης) κάπου θα βολευτείς. Τι λέω τώρα. «Θα βολευτείς». Επιεικώς και κομψώς. Στην πραγματικότητα αισθάνθηκα σαν μαικήνας της μισής ώρας!
Αυτό το θηλυκό είναι εντελώς χαρισματικό. Πανέξυπνο. Μορφωμένο. Συγκροτημένο. Οργανωμένο. Κiller. Με αγγελικό πρόσωπο και τρισδιάστατη λαχταριστή κορμάρα. Δεν της λείπει τίποτα. Μόνο ερμηνευτικό ταλέντο. Νever Μind. Ποιος το προσέχει; Λεπτομέρειες. Εκείνη όμως στη στέρηση καρφωμένη. Απόδειξη;
«Η ερμηνεία δεν είναι ζήτημα γλώσσας. Παράδειγμα η Χόλι Χάντερ που κέρδισε Όσκαρ χωρίς να μιλάει» (εννοεί το «Τα μαθήματα πιάνου» της Τζέιν Κάμπιον το 1992).

Επομένως, είναι ζήτημα σώματος (ήθελα να πω «κορμάρας, στήθους» και πάει λέγοντας).

«Πρώτα απ΄ όλα προσέχω το σώμα μου, τα χείλη μου, το πρόσωπό μου, τα χέρια μου, τα πόδια μου. Όλα. Απ΄ αυτά βγάζω το ψωμί μου» (σα να λέει ο εργάτης «μ΄ αυτά τα χέρια βγάζω τον ιδρώτα μου).
Την κοιτούσα με την επιμονή που ο άνθρωπος της Σιβηρίας είναι καρφωμένος στον ήλιο της Μεσογείου. Και κάτι περισσότερο. Την κοιτούσα. Ξέρετε πού. Να λέμε τα πράγματα με τ΄ όνομά τους. Όλοι οι αρσενικοί εκεί, εκεί, στη Μόνικα την εκρηκτική. Ε, λοιπόν, αν αυτό το πλάσμα είναι 46, τότε εγώ είμαι Μαθουσάλας. Επιδερμίδα να σκάει από σφιχτή σάρκα. Πρόσωπο σιδερωμένο. Όχι τσιτωμένο. Λείο, κατάλευκο. Περιποιημένο. Αν έχει κάνει λίφτινγκ, τότε ο δικός της αισθητικός χειρουργός είναι γλύπτης. Α, και κάτι ακόμα. Με λιγότερα κιλά και με κάπως μικρότερα μπαλκόνια. Απ΄ αυτά που βλέπουμε και ξεροσταλιάζουμε στην οθόνη. Σας το χω πει. Ο φακός όλα τα μεγαλώνει.

Και η ψυχή μας;

Αυτή την καταθέτεις σε αυτούς που αγαπάς. Στο παιδί μου. Τον άντρα μου. Τους φίλους μου. Τους δικούς μου.

Όχι στο σινεμά;

Να μην κοροϊδευόμαστε. Το σινεμά είναι οφθαλμαπάτη. Δηλαδή είναι ζήτημα σκηνοθέτη, σεναρίου και τεχνικής. Ο πιο άσχημος μπορεί να γίνει κούκλος. Μπλόφα. Μας αρέσει. Όπως τα παραμύθια της γιαγιάς.

«Είναι περαστική η ομορφιά» Το όνειρό της; «Να είσαι καλά με τον εαυτό σου. Τα χρόνια περνάνε. Η ομορφιά είναι περαστική. Ακούγεται κοινότοπο αλλά είναι αληθινό. Κάθε γυναίκα πρέπει να προσέχει την προσωπικότητά της. Ανεξάρτητη, ελεύθερη, έξυπνη, ανήσυχη, μάχιμη. Ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Επομένως, να σκοτώσουμε την ανασφάλεια. Έτσι θα χαίρεσαι και θα ευγνωμονείς κάθε λεπτό της ύπαρξής σου».ΔΗΜ. ΔΑΝΙΚΑΣ ΤΑ ΝΕΑ