Γαβράς: «Το χρήμα είναι καταστροφή»

Επιμέλεια: Μαίρη Αδαμοπούλου

15411951

«Το χρήμα είναι μια πολύ παράξενη εφεύρεση. Τόσο σημαντική μεν όσο η γραφή, αλλά που μπορεί να αποβεί εξαιρετικά επιβλαβής για τον άνθρωπο. Να αποδειχθεί καταστροφή», λέει ο διεθνώς αναγνωρισμένος έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς σε συνέντευξή του στην ιταλική εφημερίδα «La Repubblica». Στο χρήμα άλλωστε αναφέρεται και το σενάριο της ταινίας που έχει τώρα στα σκαριά- για την οποία δεν δίνει όμως περισσότερες λεπτομέρειες. Θέμα καυτό και επίκαιρο, όπως συνηθίζει άλλωστε να κάνει ο 77χρονος δραστήριος δημιουργός.
Δεν θα ήθελε όμως και ο ίδιος να γίνει πλούσιος; «Βεβαίως, αλλά μόνο για να μπορώ να κάνω τις παραγωγές των ταινιών μου», απαντά. «Κατά τα άλλα, δεν έχω ανάγκη να έχω ούτε τρία σπίτια ούτε σκάφος ούτε ιδιωτικό αεροσκάφος. Ανακάλυψα πως υπάρχουν ρολόγια που κοστίζουν 150.000 ευρώ. Το πρόβλημα είναι ότι λέει την ώρα όπως ακριβώς και ένα που κοστίζει 60 ευρώ».
Για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα, σχολιάζει: «Οι έλληνες έχουν ζήσει υπερπολυτελώς επί μακρόν. Η κυβέρνηση της Δεξιάς γνώριζε καλά πως η οικονομία της χώρας βρισκόταν πολύ κοντά στη χρεοκοπία. Ζήτησε λοιπόν πρόωρες εκλογές και τις έχασε με δειλία για να μη βρεθεί αντιμέτωπη με την κρίση.
Η καυτή πατάτα τώρα βρίσκεται στα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου. Είναι καθήκον του πλέον η πιο σκληρή δουλειά, να κάνει περικοπές στα έξοδα και να ψαλιδίσει τους μισθούς, προσπαθώντας να μην αφήσει τους πιο φτωχούς να λιμοκτονήσουν».
Στο ερώτημα αν λόγω της πολιτικής θεματολογίας των ταινιών του έχει πρόβλημα στο να βρει παραγωγό, απαντά: «Ναι, αν και ήμουν τυχερός, επειδή το «Ζ» πήγε πολύ καλά. Η επιτυχία αυτή μου άνοιξε τον δρόμο. Υπάρχουν πάντα δυσκολίες, όπως όταν πρόκειται να γυρίσεις μια ταινία που δεν είναι κωμωδία ή αστυνομική, αλλά μιλάει για κοινωνικά θέματα. Στη Γαλλία, όπου ζω και εργάζομαι, τον ρόλο του παραγωγού αναλαμβάνουν και οι τηλεοπτικοί σταθμοί, οι οποίοι πριν χρηματοδοτήσουν μια ταινία αποφασίζουν με βάση και το κοινό τους. Σε μένα, δόξα τω Θεώ, εξακολουθούν να δίνουν χρήματα, αν και είναι πάντα πολύ λίγα».
«Το Χόλιγουντ είναι ο παράδεισος για έναν σκηνοθέτη», συνεχίζει. «Μπορεί όμως να μετατραπεί και σε κόλαση. Για πολλούς συναδέλφους μου δε, αποδείχτηκε καταστροφή. Εγώ πήγα στο Χόλιγουντ χωρίς να πάω. Τα γυρίσματα των ταινιών μου στο Χόλιγουντ τα έκανα με γαλλικά συνεργεία και τις μόνταρα στη Γαλλία. Οι παλιοί σκηνοθέτες του Χόλιγουντ δεν είναι αφοσιωμένοι. Πόσους ξέρετε που εξακολουθούν να κάνουν ταινίες στα 60 και στα 70 τους; Ελάχιστοι. Ο Κόπολα έχει εξαφανιστεί και ο Σκορσέζε κάνει μόνο τις ταινίες που του ζητάνε και οι οποίες σε καμία περίπτωση δεν είναι τα αριστουργήματα που γύριζε στην αρχή της καριέρας του. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι το πιο μεγάλο εργοστάσιο κινηματογράφου στον κόσμο: η ταινία είναι πρωτίστως προϊόν, το οποίο μπορεί εν καιρώ να εξελιχθεί σε έργο τέχνης. Στην Ευρώπη συμβαίνει συχνά το ακριβώς αντίθετο».