Είναι πολύ συνηθισμένο οι γάτες να πρωταγωνιστούν σε βιντεάκια. Αρκεί ένα σερφάρισμα στο youtube για να δει κανείς αμέτρητα αστεία ενσταντανέ με τα παθήματα των παιχνιδιάρικων τετράποδων. Για ολοκληρωμένα ντοκιμαντέρ, ούτε λόγος.
Οι ζωόφιλοι σκηνοθέτες προτιμούν να κινηματογραφούν σπάνια ζώα -να ανήκουν κατά προτίμηση σε απειλούμενο με εξαφάνιση είδος- που ζούνε σε απομακρυσμένες περιοχές, και όχι τα κατοικίδια της... διπλανής πόρτας. Η δημοσιογράφος και ντοκουμενταρίστα Σελάνα Βροντή, όμως, έκανε ένα πλήρες πορτρέτο του γάτου της, το «Zorro, ο γάτος», που προβάλλεται στο 12ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης-Εικόνες του 21ου αιώνα.
Οταν απέκτησε, πριν από έξι χρόνια, τον ομώνυμο γάτο ξεκίνησε να τραβάει βιντεάκια. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι είχε στα χέρια της έναν... απόλυτο πρωταγωνιστή, ικανό να σηκώσει πάνω του ολόκληρη ταινία. «Από τη σημερινή εποχή λείπουν οι ήρωες. Ο Ζορό είναι ένας πραγματικός ήρωας γιατί είναι έτοιμος να διακινδυνεύσει τη ζωή του. Του αρέσει η ανεξαρτησία και η ελευθερία. Είναι μάγκας, έξυπνος, περιπετειώδης και φιλικός», λέει για τον γάτο της η Σελάνα.
Φυσικά είναι ζωόφιλη. «Γενικά είμαι των κατοικιδίων», ομολογεί. «Στην Αυστραλία, όπου γεννήθηκα, είχαμε γάτες, σκύλους, κότες. Οταν όμως ήρθαμε στην Αθήνα δεν μπορούσα να έχω στο διαμέρισμα ζώα. Η γάτα ήταν το πιο εύκολο κατοικίδιο». Βέβαια, ο Ζορό ζούσε μαζί της στη γειτονιά του Ψυρρή, με συνθήκες απόλυτης ελευθερίας. Εβγαινε από το σπίτι όποτε ήθελε. Και επέστρεφε κατά βούλησιν. Ετσι η φράση «Μήπως είδατε ένα μαύρο γάτο;» ακουγόταν πολύ συχνά στη γειτονιά της Σελάνας Βροντή. Και πάντοτε έπαιρνε απάντηση. Διότι ο Ζορό ήταν πολύ δημοφιλής στα πέριξ. Ετσι και στο ντοκιμαντέρ μιλούν για τον γάτο οι περίοικοι. Ορισμένες, μάλιστα, στιγμές σε κάνουν να νομίζεις ότι αναφέρονται σε μια μεγάλη προσωπικότητα της γειτονιάς, κι όχι σε έναν απλό γάτο.
Πρόκειται πάντως για ένα πλήρες πορτρέτο. Ο Ζορό κινηματογραφείται στον κτηνίατρο, στους τσακωμούς με τις άλλες γάτες, στα καλλιστεία όπου συμμετέχει μέχρι και στις πιο προσωπικές και ερωτικές στιγμές. Γιατί κάποτε ερωτεύεται μια γκρίζα θηλυκιά γάτα. Και από εκείνο το σημείο, το ντοκιμαντέρ εξελίσσεται σε ένα love story. Ο Ζορό διεκδικεί την αγαπημένη του από έναν άλλο φιλόδοξο εραστή. Θα βγει βέβαια νικητής από τη δοκιμασία -ως πραγματικός πρωταγωνιστής- αλλά θα πρέπει να ξεπεράσει μία άλλη, μεγαλύτερη, τη στείρωση.
«Κάποια στιγμή απέκτησα και έναν άλλο γάτο, τον Ερμή. Χάθηκε όμως μια μέρα. Ετσι μου γεννήθηκε το δίλημμα αν έπρεπε να αφήνω τον Ζορό να τριγυρνάει ή να τον περιορίσω. Η Αθήνα είναι δύσκολη πόλη για τις γάτες, παρόλο που υπάρχουν ακόμα πολλές. Στο Λονδίνο, για παράδειγμα, δεν θα δεις αδέσποτα ή μια γάτα να κοιμάται σε χαλάκι έξω από τράπεζα ή ένα σκύλο να ακολουθεί μια πορεία», λέει η σκηνοθέτις. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι κίνδυνοι δεν υπάρχουν. «Οσο εξελίσσεται η μητρόπολη, αλλάζουν οι συνθήκες. Εδώ έχουν αγριέψει τα πράγματα για τους ανθρώπους, τα ζώα θα εξαιρεθούν;» Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν, ο Ζορό στειρώθηκε και από κεραμιδόγατος έγινε σπιτόγατος. Οσο βέβαια μπορούσε, γιατί μέχρι και σήμερα δεν χάνει ευκαιρία να την κοπανάει.
Η ιδέα εξαρχής του «Zorro, ο γάτος» ήταν να αποτελέσει και μια παρωδία των ταινιών τεκμηρίωσης, ειδικά των ντοκιμαντέρ για ζώα. «Στους θεατές "πουλάνε" τα ντοκιμαντέρ για σπάνια πουλιά που πετάνε στον Αμαζόνιο ή για τίγρεις που ζούνε στη Ρωσία. Οσο πιο εξωτικά και περίεργα τόσο καλύτερα. Αυτό ακριβώς ήθελα να ειρωνευτώ και διάλεξα ένα κοινότοπο ζώο, ένα απλό κατοικίδιο», εξηγεί η Σελάνα Βροντή. Υπάρχει και δεύτερος λόγος για την επιλογή της. «Το ντοκιμαντέρ έχει γίνει της μόδας παγκοσμίως. Στην Ελλάδα, όμως, έχει συνδεθεί με τηλεοπτικές παραγωγές. Ηθελα να αποδείξω ότι, αν ξέρεις τη φόρμα, μπορείς να κάνεις ένα ντοκιμαντέρ με οποιοδήποτε θέμα», προσθέτει.
*Προβάλλεται αύριο στις 5.30 μ.μ. στην αίθουσα «Τζον Κασσαβέτης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!