Ζουγανέλης: «Είμαστε υπόδουλοι μίας ταινίας πορνό»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΣΑΛΑΜΕ
asalames@ekdotiki.gr
Ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι από τις ιδιάζουσες περιπτώσεις καλλιτεχνών που ζουν και δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα. Χρόνια βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της δημοσιότητας, άλλοτε ως ηθοποιός, άλλοτε ως περφόρμερ, την ίδια στιγμή που θεωρείται συνθέτης παγκόσμιου βεληνεκούς. Η βράβευσή του ως επίτιμου καθηγητή της Μουσικής Ακαδημίας του Μονάχου αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Το 2010 τον βρίσκει στην κωμωδία του Ρένου Χαραλαμπίδη «4 Μαύρα Κουστούμια», σε ένα ρόλο διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
«Είμαστε υπόδουλοι μίας ταινίας πορνό»
Σε μία ταινία, στην οποία οι πρωταγωνιστές είναι τέσσερις χρεοκοπημένοι νεκροθάφτες, που περιμένουν μία ευκαιρία που θα τους βοηθήσει να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της ζωής τους, ο Γιάννης Ζουγανέλης δε θα μπορούσε παρά να υποδύεται τον «καλλιτέχνη» της παρέας, ο οποίος ονειρεύεται να γίνει μεγάλος ηθοποιός αρνούμενος να εμφανιστεί στην τηλεόραση. Παρά τα κοινά στοιχεία που συναντά στο ρόλο που υποδύεται ο Ελληνας ηθοποιός, αρνείται ωστόσο ότι έχει οποιοδήποτε κοινό σημείο μαζί του. «Ο Κυριάκος είναι ένας άνθρωπος που δε θα ήθελα να έχω σχέση μαζί του. Δεν έχει τίποτα το αληθινό. Η ιδέα που έχει για τον εαυτό του είναι δυσανάλογη με το ταλέντο του. Αυτός είναι και ο λόγος που μιλάει με τόσο στόμφο σε όλη τη διάρκεια της ταινίας. Η κάθε του κίνηση αναδεικνύει μία απεγνωσμένη προσπάθεια να αποδείξει ότι η ζωή έπρεπε να του επιφυλάξει καλύτερη τύχη», αναφέρει χαρακτηριστικά στον «ΑτΚ». Οσο για το αν οι ήρωες την ιστορίας ψυχογραφούν το Νεοέλληνα των δύο τελευταίων δεκαετιών, ο Γιάννης Ζουγανέλης είναι κατηγορηματικός: «Τον ψυχογραφούν απόλυτα. Ο Νεοέλληνας έχει την “αρπαχτή” στο DNA του. Εντυπωσιάζεται από τα γρήγορα χρήματα και κουράζεται και μόνο στη σκέψη ότι πρέπει να βγάλει τα προς το ζην με τον ιδρώτα του προσώπου του. Αυτό που με λυπεί είναι ότι δεν πιστεύω ότι η συγκεκριμένη νοοτροπία θα αλλάξει στο μέλλον. Και μόνον το γεγονός ότι εν μέσω κατάρρευσης της οικονομίας βρεθήκαμε ως λαός υπόδουλοι μίας ταινίας πορνό δε μου δίνει και πολλές ελπίδες για τη συνέχεια».
«Δε σερβίρεις στα παιδιά χαλασμένο φαγητό»
Παιδί κωφαλάλων ο ίδιος, εξηγεί πως το συγκεκριμένο γεγονός άσκησε τόσο καθοριστική επίδραση στην ενασχόλησή του με τη μουσική, καθώς τον επιφόρτισε από μικρό με ένα επιπλέον καθήκον: «Από μικρός ένιωθα πάρα πολύ έντονα την ανάγκη να διδαχτώ τη μουσική όσο καλύτερα γίνεται. Δεν ήταν μόνο ζήτημα προσωπικής φιλοδοξίας. Ηταν και ένα στοίχημα με τον εαυτό μου ότι θα καταφέρω να κάνω τους δικούς μου να αντιληφθούν τη σημασία της μουσικής ακόμη και αν η φύση τούς στέρησε τη δυνατότητα της ακοής. Τους είμαι ευγνώμων γι' αυτό το σπουδαίο κίνητρο», τονίζει. Ο Γιάννης Ζουγανέλης δραστηριοποιείται έντονα και σε ό,τι αφορά το παιδικό θέατρο και τραγούδι, καθώς θεωρεί ότι πρόκειται για ένα είδος σημαντικό, που όμως δεν έχει το σεβασμό που του αρμόζει. «Πρόκειται για ένα είδος τέχνης που κρύβει μεγαλύτερες απαιτήσεις από οποιοδήποτε άλλο. Είναι η πνευματική τροφή που χορηγούμε στο μέλλον του πλανήτη. Οπως σε καμία περίπτωση δε σερβίρεις χαλασμένο φαγητό στα παιδιά, έτσι δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατό να παράγεις κατώτερο πολιτιστικό προϊόν, επειδή αυτό έχει αναφορά σε ανήλικους αποδέκτες», εξηγεί ο Ελληνας περφόρμερ. Οσο για τους καλλιτεχνικούς σταθμούς της ζωής του, ο Γιάννης Ζουγανέλης δεν μπορεί να μην αναφέρει τη γνωριμία του με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου: «Με τον Βασίλη μας συνδέει μία φιλία δεκαετιών, αλλά και μία καλλιτεχνική επικοινωνία που σπάνια συναντάς σε ένα χώρο όπου ο καθένας είναι κλεισμένος στο μικρόκοσμό του. Κάθε χρόνο βρισκόμαστε μαζί σε παραστάσεις και σε κάθε λήξη σεζόν περιμένουμε τον επόμενο Σεπτέμβρη για να καταστρώσουμε καινούργια σχέδια για το χειμώνα. Είναι μια… κολόνια που κρατάει χρόνια», καταλήγει χαριτολογώντας.