Της Έφης Φαλίδα
«Η Αθήνα έχει τη δική της ομορφιά. Σίγουρα το οικοδομικό της περιβάλλον είναι συμπυκνωμένο, αλλά έχει χαμηλή κλίμακα. Θα ήμουν αντίθετος να αλλάξει αυτή η αναλογία και να αρχίσουν να υψώνονται ψηλά κτίρια. Η πόλη έχει το προνόμιο των μικρών αποστάσεων και της βόλτας με τα πόδια. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Στο Ντουμπάι δεν υπήρχε αυτή η δυνατότητα, κι έτσι δημιούργησαν από το μηδέν την έννοια του περιπάτου».
Τζορτζ Ευσταθίου. Ο αρχιτέκτονας από το Σικάγο που κατάφερε να διευθύνει την κατασκευή του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο, το Μπουρτζ Καλίφα, λέει την άποψή του στα «ΝΕΑ» αντικρύζοντας απέναντί του τον Βράχο της Ακρόπολης. Καθένας έχει το περιβάλλον που του αξίζει και ο ελληνικής καταγωγής αμερικανός συνεργάτης της SΟΜ, της διασημότερης στον κόσμο κατασκευαστικής ψηλών κτιρίων, υποστηρίζει ότι οι πόλεις χρειάζονται την ανάπτυξη της κουλτούρας για να ανθούν. «Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε δημιουργούμε όμορφα περιβάλλοντα. Στην περίπτωση του Ντουμπάι, το Μπουρτζ Καλίφα δημιουργήθηκε γι΄ αυτόν τον σκοπό. Έγινε ένα κτίριο - καταλύτης για να σηματοδοτήσει μία αχανή έκταση, γύρω από την οποία χαράχτηκαν πλατείες και άλλα οικιστικά συγκροτήματα. Το Μπουρτζ Καλίφα για τον αραβικό κόσμο έχει τον χαρακτήρα ενός σύγχρονου μνημείου, το οποίο προσελκύει γύρω του κόσμο, δημιουργώντας ένα περιβάλλον περιπάτου».
«Οι καλύτερες λεωφόροι- συνεχίζει ο αρχιτέκτονας- στις πόλεις όλου του κόσμου είναι εκείνες που έχουν σχηματιστεί στον ίδιο άξονα με ένα μνημείο. Στο Ντουμπάι δεν υπήρχε αυτό το σημείο αναφοράς εξαιτίας των καιρικών συνθηκών. Οι άνθρωποι εκεί συνήθιζαν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις με τα αυτοκίνητά τους για να πηγαίνουν από τη μία κατοικία στην άλλη. Καθώς λοιπόν πρόκειται για Άραβες που έχουν αφομοιώσει τα δυτικά πρότυπα ζωής, φρόντισαν να τα φέρουν στην πατρίδα τους. Και καθώς τους αρέσει να επιδεικνύουν τα κατορθώματά τους, θέλησαν να το κάνουν με τρόπο που να φαίνεται». Το Μπουρτζ Καλίφα εγκαινιάστηκε στις 4 Ιανουαρίου. «Είναι σαν παιδί μου» λέει στα «ΝΕΑ» ο Τζορτζ Ευσταθίου που βρέθηκε για λίγες ώρες στην Αθήνα. «Είναι η αφορμή για να αποκτήσει το Ντουμπάι ολοκληρωμένο πολεοδομικό σχεδιασμό από το μηδέν. Σήμερα δέχεται τις επικρίσεις των άλλων αρχιτεκτόνων ότι είναι μία υπερβολικά δαπανηρή κατασκευή που απαιτεί μεγάλο κόστος συντήρησης.
Όταν όμως ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα κανείς μας δεν μπορούσε να προβλέψει την οικονομική ύφεση που ακολούθησε. Ωστόσο τέτοια οικονομικά φαινόμενα συμβαίνουν κάθε δέκα χρόνια. Παρόλο που βρισκόμαστε κάπου στη μέση αυτού του τούνελ, της στενωπού να το πούμε, τα πράγματα θα αλλάξουν», είναι η εκτίμηση του ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονα.
Ο Τζορτζ Ευσταθίου ανήκει στη γενιά των αρχιτεκτόνων που για να παρακολουθή- σει την αρχιτεκτονική σχολή έπρεπε να γνωρίζει σχέδιο. «Όταν ξεκινάω να δουλεύω πάνω στην ιδέα ενός νέου προγράμματος, κάνω σκίτσα στο χαρτί. Είναι θλιβερό για τους νέους αρχιτέκτονες να μη γνωρίζουν σχέδιο και να έχουν μόνο την ευκολία του υπολογιστή. Το σχέδιο με το χέρι είναι μία τέχνη που χάνεται. Σε κρατάει δεμένο με την ομορφιά της σύνθεσης και τον σκοπό της αρχιτεκτονικής. Να δημιουργεί δηλαδή έργα που εκπληρώνουν τις λειτουργίες τους και δίνουν την εμπειρία της ομορφιάς στους ανθρώπους. Οι αλγόριθμοι στα προγράμματα των υπολογιστών είναι αλήθεια ότι απελευθέρωσαν τον σχεδιασμό. Όμως τα μηχανικά σχέδια δεν φέρνουν και την αρτιότερη παραγωγή».
Τζορτζ Ευσταθίου. Ο αρχιτέκτονας από το Σικάγο που κατάφερε να διευθύνει την κατασκευή του ψηλότερου κτιρίου στον κόσμο, το Μπουρτζ Καλίφα, λέει την άποψή του στα «ΝΕΑ» αντικρύζοντας απέναντί του τον Βράχο της Ακρόπολης. Καθένας έχει το περιβάλλον που του αξίζει και ο ελληνικής καταγωγής αμερικανός συνεργάτης της SΟΜ, της διασημότερης στον κόσμο κατασκευαστικής ψηλών κτιρίων, υποστηρίζει ότι οι πόλεις χρειάζονται την ανάπτυξη της κουλτούρας για να ανθούν. «Αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε δημιουργούμε όμορφα περιβάλλοντα. Στην περίπτωση του Ντουμπάι, το Μπουρτζ Καλίφα δημιουργήθηκε γι΄ αυτόν τον σκοπό. Έγινε ένα κτίριο - καταλύτης για να σηματοδοτήσει μία αχανή έκταση, γύρω από την οποία χαράχτηκαν πλατείες και άλλα οικιστικά συγκροτήματα. Το Μπουρτζ Καλίφα για τον αραβικό κόσμο έχει τον χαρακτήρα ενός σύγχρονου μνημείου, το οποίο προσελκύει γύρω του κόσμο, δημιουργώντας ένα περιβάλλον περιπάτου».
«Οι καλύτερες λεωφόροι- συνεχίζει ο αρχιτέκτονας- στις πόλεις όλου του κόσμου είναι εκείνες που έχουν σχηματιστεί στον ίδιο άξονα με ένα μνημείο. Στο Ντουμπάι δεν υπήρχε αυτό το σημείο αναφοράς εξαιτίας των καιρικών συνθηκών. Οι άνθρωποι εκεί συνήθιζαν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις με τα αυτοκίνητά τους για να πηγαίνουν από τη μία κατοικία στην άλλη. Καθώς λοιπόν πρόκειται για Άραβες που έχουν αφομοιώσει τα δυτικά πρότυπα ζωής, φρόντισαν να τα φέρουν στην πατρίδα τους. Και καθώς τους αρέσει να επιδεικνύουν τα κατορθώματά τους, θέλησαν να το κάνουν με τρόπο που να φαίνεται». Το Μπουρτζ Καλίφα εγκαινιάστηκε στις 4 Ιανουαρίου. «Είναι σαν παιδί μου» λέει στα «ΝΕΑ» ο Τζορτζ Ευσταθίου που βρέθηκε για λίγες ώρες στην Αθήνα. «Είναι η αφορμή για να αποκτήσει το Ντουμπάι ολοκληρωμένο πολεοδομικό σχεδιασμό από το μηδέν. Σήμερα δέχεται τις επικρίσεις των άλλων αρχιτεκτόνων ότι είναι μία υπερβολικά δαπανηρή κατασκευή που απαιτεί μεγάλο κόστος συντήρησης.
Όταν όμως ξεκίνησε αυτό το εγχείρημα κανείς μας δεν μπορούσε να προβλέψει την οικονομική ύφεση που ακολούθησε. Ωστόσο τέτοια οικονομικά φαινόμενα συμβαίνουν κάθε δέκα χρόνια. Παρόλο που βρισκόμαστε κάπου στη μέση αυτού του τούνελ, της στενωπού να το πούμε, τα πράγματα θα αλλάξουν», είναι η εκτίμηση του ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονα.
Ο Τζορτζ Ευσταθίου ανήκει στη γενιά των αρχιτεκτόνων που για να παρακολουθή- σει την αρχιτεκτονική σχολή έπρεπε να γνωρίζει σχέδιο. «Όταν ξεκινάω να δουλεύω πάνω στην ιδέα ενός νέου προγράμματος, κάνω σκίτσα στο χαρτί. Είναι θλιβερό για τους νέους αρχιτέκτονες να μη γνωρίζουν σχέδιο και να έχουν μόνο την ευκολία του υπολογιστή. Το σχέδιο με το χέρι είναι μία τέχνη που χάνεται. Σε κρατάει δεμένο με την ομορφιά της σύνθεσης και τον σκοπό της αρχιτεκτονικής. Να δημιουργεί δηλαδή έργα που εκπληρώνουν τις λειτουργίες τους και δίνουν την εμπειρία της ομορφιάς στους ανθρώπους. Οι αλγόριθμοι στα προγράμματα των υπολογιστών είναι αλήθεια ότι απελευθέρωσαν τον σχεδιασμό. Όμως τα μηχανικά σχέδια δεν φέρνουν και την αρτιότερη παραγωγή».
Για την κατασκευή του χρησιμοποιήθηκαν 250.000
κυβικά μέτρα ενισχυμένου μπετόν και 103.000
τετραγωνικά μέτρα γυαλιού. Χρειάστηκαν επτά χρόνια για να ολοκληρωθεί η κατασκευή του.
Πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ως σύμπλεγμα διαμερισμάτων και γραφείων πολυτελείας στις ανώτερες στάθμες.
Στο ενδιάμεσο τμήμα του κτιρίου, ο Τζόρτζιο Αρμάνι σε δεκαπέντε ορόφους θα εγκαινιάσει στα μέσα Απριλίου το πρώτο του ξενοδοχείο πολυτελείας στη Μέση Ανατολή.
Το Παρατηρητήριό του είναι το ψηλότερο με κοινή πρόσβαση σημείο του κόσμου.
ΦΩΤΟ1 «Το Ντουμπάι έγινε το πεδίο πολλών πειραματισμών πολλών αρχιτεκτόνων που κατέφθασαν εκεί για να κάνουν υπερβολικά μεγάλα έργα. Όμως η αρχιτεκτονική χρειάζεται χρόνο, εμπειρία, μελέτη και τεχνολογικές γνώσεις», λέει στα «ΝΕΑ» ο ελληνικής καταγωγής αρχιτέκτονας Τζορτζ Ευσταθίου
ΦΩΤΟ2: ΄Ενας άνθρωπος στο Παρατηρητήριο του Μπουρτζ Καλίφα μπορεί να ατενίσει τον ορίζοντα σε απόσταση 80 χλμ., ενώ η κορυφή της σπείρας του κτιρίου είναι ορατή σε άνθρωπο που βρίσκεται στο έδαφος 95 χλμ. μακριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!