Στην αρχή το Χόλιγουντ δεν ήξερε τι να την κάνει: μια κοκκινομάλλα δεν θα μπορούσε να αντιπροσωπεύει τη μέση Αμερικανίδα. «Δεν είσαι εύκολη περίπτωση για κάστινγκ» της είχε πει τότε, στο ξεκίνημά της, ένας σκηνοθέτης. «Εάν βάλεις μια κοκκινομάλλα στην ταινία, πρέπει να το κάνεις για έναν συγκεκριμένο λόγο». Η επιμονή της Τζούλιαν Μουρ στο δύσκολο κόκκινο μαλλί δεν είναι τίποτα άλλο παρά η «εξωτερική» απόδειξη της διαφορετικότητάς της, κάτι που δεν την άφησε ποτέ να μείνει στα αζήτητα. Έξω από τις νόρμες του Χόλιγουντ, η Μουρ έχει τολμήσει ρόλους που απαιτούν ολόγυμνες εμφανίσεις- γενναιότητα που συνηθίζεται σε Ευρωπαίες συναδέλφους της. Εκείνη δίνει την εξήγησή της λέγοντας ότι δεν θέλει να προκαλέσει, αλλά να μιλήσει για τα μικρά, καθημερινά, «σιωπηλά» δράματα.
«Οι περισσότεροι ρόλοι μου», λέει «δεν είναι για ανθρώπους που ανεβαίνουν στο Έβερεστ, αλλά για το πώς λειτουργεί η οικογένεια κι εμείς μέσα σε αυτή. Αυτές είναι οι σχέσεις που μας διαμορφώνουν κι όχι απαραίτητα το τι κάνουμε. Αυτό που πιστεύω, μάλιστα, είναι ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε οι αρχιτέκτονες της δυστυχίας μας...». Το μότο της είναι ότι οι άνθρωποι δεν πάνε να δουν εκείνη στο σινεμά, αλλά τους εαυτούς τους. «Θέλουμε να δούμε τις ζωές μας. Τουλάχιστον εγώ αυτό ήθελα να δω», λέει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψτε ελεύθερα την άποψή σας!